mánudagur, maí 05, 2014

Íslandsmeistarar 2014

Ísak Máni og félagar í 9. flokki létu tiltölulega nýlegan bikarmeistaratitil ekki nægja heldur náðu að tryggja sér stóru dolluna á dögunum.  Þurftu fyrst að etja kappi við Njarðvík í undanúrslitum áður en þeir kæmust í úrslit.  Þeir náðu að vinna þá 60:40 í Seljaskólanum, og eftir að hafa tapað bæði bikarúrslitaleiknum og undanúrslitunum í Íslandsmótinu fyrir ÍR þá held ég að það verði eitthvað lítið um jólakort frá Njarðvík upp í Breiðholtið þessi jól.

Úrslitin voru spiluð í Smáranum í Kópavogi og þar var Keflavík andstæðingurinn.  Keflvíkingarnir hafa verið ógnarsterkir í gegnum þessi ár en hafa aðeins verið að slaka á klónni.  En gríðarlega öflugir samt, til að hafa það á hreinu.  ÍR-ingar byrjuðu leikinn vel og voru yfir í hálfleik 35:26.  Keflvíkingarnir voru þó á því að vera ekkert að yfirgefa svæðið án baráttu og náðu að jafna í upphafi fjórða og síðasta leikhluta.  Útlitið var svo orðið svart fyrir ÍR, 4 stigum undir þegar lítið var eftir og 2 stigum undir þegar 11 sekúndur voru eftir og Skúli á vítalínunni fyrir ÍR.  Fyrra vítið fór ofaní en ekki það síðara, Hákon náði rándýru sóknarfrákasti en þurfti að hnoðast út í teig meðan leikurinn var að fjara út.  Hann tók skotið sem hitti ekki hringinn en Halli sá í hvað stefndi og greip blöðruna í loftinu og smellti henni ofaní um leið og klukkan gall.  Þakið ætlaði af kofanum og maður hefur aldrei orðið vitni af öðru eins.  Dómarar leiksins tóku sé það bessaleyfi að kíkja á upptöku af síðustu andartökunum, bara til að fullvissa sig um að sigurkarfan hafi verið skoruð áður en leiktíminn rann út.  Sem var niðurstaðan og þetta sem var nánast eins og lygasaga var bara engin lýgi.

Hérna er myndband sem tekið var upp á leiknum og m.a. lokaandartökin, magnaður skítur:



Ísak Máni fékk sínar mínútur, náði nú ekki að setj´ann en sem fyrr var fínn í því sem er ætlast af honum.  Menn munu koma með að muna þetta það sem eftir er, frábær endir á glæsilegum vetri.

Rosaflottur dagur, margfalt fleiri í stúkunni ÍR-megin, hluti af meistaraflokki liðsins mætti á svæðið og stór hópur af öðrum velunnurum.  Fyrsti Íslandsmeistaratitill ÍR í körfu síðan 1998 eða 1999, rétt þegar þessir guttar voru um það að skríða í heiminn.  Rosalega flottir strákar, ekki bara á körfuboltasviðinu heldur almennt góður hópur.  Það verður vonandi gaman að fylgjast með þeim eitthvað áfram.

Einbeiting

Þessi vildi ekki ofaní

Einlægur fögnuður

Sigurhringur

Meistari

Íslands- og bikarmeistarar 2014

Tölfræði leiksins

sunnudagur, maí 04, 2014

Úr númer 32, í númer 32, í númer 32

Eftir að við, lengst af hjónaleysin, rugluðu saman reitum upp á Akranesi, seint á síðustu öld, þá höfum við búið á nokkrum stöðum en þó kannski ekki neitt rosalega mörgum, miðað við að einhverjir fyndist þetta vera rosalega mörg ár.
Fyrsta formlega samlífið var upp á Akranesi, á heimavistinni hjá FVA en það fékkst í gegn eftir að við skiluðum inn undirskrifuðum viljayfirlýsingum frá foreldrum og forráðamönnum okkar þar sem þessi ráðahagur var samþykktur.  Þetta var þarna um haustið 1994 eða eftir áramótin 1995.  Undirritaður fékk svo ekki lengur inn á heimavistinni á haustönninni 1995 þar sem formlega átti ég að vera búinn með mína skólagöngu en skiptin frá Laugarvatni yfir á Akranes töfðu karlinn aðeins, misræmi úr bekkjarkerfinu yfir í áfangakerfi var ekki að gera neitt sérstakt fyrir mig þegar viðkomandi skólar voru að meta karlinn.  En við leigðum okkur þá risloft út í bæ á Akranesi, á Vesturgötunni nánar tiltekið, Vesturgata nr hundrað og eitthvað.  Sigga fer svo út sem au-pair til USA í ársbyrjun 1996 en ég fer í Grundarfjörðinn og fer á sjó og tek síðustu tvo kúrsana utanskóla.  Ég byrja í HÍ um haustið 1996 og fæ inni hjá Magga og Bíbí, því mikla heiðursfólki, í Baugatanga 7.  Sigga kemur svo heim fyrir jólin það árið og við fáum að vera í Baugatanganum á meðan við bíðum eftir íbúð á Stúdentagörðunum.  Þar fáum við inn í nýrri íbúð líklega haustið 1997, í Eggertsgötu 32.  Búum þar þangað til ljóst er að frumburðurinn er væntanlegur og hlutafall mitt hvað vinnu og skóla varðar var sífellt að aukast, skólanum í óhag.  Göngum frá kaupum á íbúð í Eyjabakka 32 í ársbyrjun 1999 og flytjum inn í apríl sama ár.

Síðan hafa liðið fjölmörg ár.  Og á þeim árum, sérstakalega hinum síðari, tók maður stundum tímabil þar sem fasteignasíður blaðanna hafa verið meira lesin en öðrum stundum eða fasteignir.is urðu oft hluti af reglulegum netrúnti.  3-4 sinnum fórum við að skoða íbúðir með mismiklum áhuga en einu sinni urðum við það áhugasömu að við fórum að ræða tölur við fasteignasalann.  Þá ákvað eigandinn þó að hætta við sölu þannig að það fór aldrei lengra.  Þetta var um þetta leyti ársins fyrir ári síðan og maður varð smá svekktur að þetta fór ekki lengra.

Það svo kom boltanum af stað aftur var símtal frá fyrrverandi samstarfsmanni mínum sem var að hefja sinn fasteignasalaferil.  Hann hafði persónulega verið staddur í þessum pakka fyrir rúmu ári eða svo og ég hringdi í hann þegar ég var í mínum pælingum fyrir ári þannig að hann vissi að ég var eitthvað að spá í að hugsa mér til hreyfings.  Hann var sem sagt að leita sér að mögulegum sölueignum og bað mig um að hugsa þetta í nokkra daga.  Í kjölfarið kíkti ég á netið, svona aðeins til að sjá hvað væri í boði þann daginn því ekki selur maður án þess að hafa eitthvað plan hvert maður sé að fara.  Þar sá ég parhús upp í Seljahverfi sem var til sölu, innan þess verðramma sem ég taldi mig mögulega ráða við og fyrsti kostur var alltaf að halda sig við póstnúmer 109.  Að auki var auglýst opið hús þannig að við ákváðum að kíkja, upp í Kögursel 32.  Okkur leist svona vel á að við ákváðum að setja allt í gang með Eyjabakkann, hvort við gætum selt hann áður en Kögurselið seldist.  Það var því allt sett á fullt, Eyjabakkinn var settur á sölu á netið á fimmtudagskvöldið 7. nóvember 2013 og jafnframt auglýst að það yrði opið hús nk sunnudag, 10. nóvember.  Á sunnudeginum gerði þetta líka vitlausa veðrið með snjókomu og okkur leyst ekkert á blikuna, héldum jafnvel að það myndi engin koma að skoða.  Fór þó svo að 8 pör mættu á svæðið, misáhugasöm eins og gengur og gerist.  Fengum þó tvö tilboð strax eftir helgina, annað var nóg gott að við töldum.  Samþykktum það og gerðum tilboð með það sama í Kögurselið.  Það hafðist í gegn og því á réttri viku frá því að við settum Eyjabakkann á sölu var hann seldur og Kögurselið keypt.  Við vorum með eitthvað plan B, tvö raðhús í Fellunum voru á sölu og svo var einhver möguleiki á einhverju upp í Grafarvogi en þetta var okkar langfyrsti kostur og í raun það eina sem við ætluðum okkur, það átti bara að láta þetta ganga upp.

Flutningarnir gengu þokkalega fyrir sig.  Ég tók mér frí í nokkra daga og það tók okkur rúma viku frá því að við fengum Kögurselið afhent, um mánaðarmótin janúar/febrúar þangað til að við skiluðum lyklunum af Eyjabakkanum.  Þetta var helv... törn en við máluðum nánast alla Kögurselið áður en við fluttum inn og mikið ofboðslega var mikið af drasli sem við vorum búin að sanka að okkur öll þessi Eyjabakkaár.

Nú erum við s.s. búinn að vera í Kögurselinu í rúma 3 mánuði og líkar rosalega vel.  Höfum verið mjög róleg í að koma okkur fyrir, þ.e. bílskúrinn en ennþá fullur af kössum með einhverju dóti sem enginn virðist sakna á þessum tímapunkti.  Þó búið að græja eitt stykki forstofuskáp, trampólín komið út í garð og nokkur mál komin á teikniborðið.  Allir sáttir og það er fyrir öllu.

Nýji kofinn - nr 32 eins og venjulega