laugardagur, desember 28, 2013

Jólin 2013

Allt frekar hefðbundið hérna þessi jól.  Aðfangadagur með öllu sínu gekk svona glimrandi vel, maturinn á borðinu á slaginu og svo var allt ferlið tekið með sömu venjum og hefur verið síðustu ár. 
Þetta voru ansi mikil fatajól en sem betur fer eru drengirnir yfirleitt ánægðir með að fá föt.  Logi Snær fékk reyndar fjarstýrðan bíl sem virðist vera að gera gott mót þessa dagana eftir aðfangadag.  Ísak Máni var svo búinn að undirbúa sig undir þessu fyrstu eftir-fermingu-jól, að pökkunum myndi eitthvað fækka, sem þeir gerðu svo sem en eitthvað slysaðist undir tréð merkt honum.

Úr hrúgunni kom svo einn pakki sem ég sá ekki alveg fyrir.  Eitthvað hafði orðaval mitt á kósý heilgallanum hennar Jóhönnu farið illa í hana og hún las út úr þeim orðunum mínum að ég hefði þróað með mér eitthvað heilgallablæti eftir að hafa séð hana skakklappast í einu svona kvikindi í tíma og ótíma í Æsufellinu.  Allavega, hún virðist hafa fengið Villa með sér í lið til að splæsa í eitt eintak handa undirrituðum.  Ég var alveg grænn og hefði ekki minnstu hugmynd hvað var í vændum þegar ég byrjaði að taka utan af kassanum en varð svo heldur hvumsa þegar heilgalli rataði upp úr kassanum.  Þrátt fyrir talsverðarar tilraunir náðust ekki myndir af heilgallanum í action...

Hvað er þetta eiginlega?

Nei, ertu að djóka?

Hvað er hægt að segja?

Tók svo hundgamlan brandara og framkvæmdi hann loksins.  Hvað var það?  Nú, auðvitað brandarinn að gefa konunni bor/skrúfvél í jólagjöf.  Það var eiginlega ekki annað hægt en að framkvæma þetta þessi jól.  Ljóst er að konan er að fara í talsverða vinnu sem felur í sér að taka í sundur rúm, skápa o.s.frv og svo setja það saman aftur á nýjum stað.  Það er bara þannig.  Það var ekki hægt að bjóða upp á gömlu græjuna í þá vinnu þannig að ég held engu öðru fram en að ég hafi verið að gera gott mót með þessum leik.

Næstu jól verða s.s. á nýjum stað.  Meira um það síðar.

Allir strákarnir voru skóaðir upp...
...og konan fékk borvél

mánudagur, desember 02, 2013

Aðallega Logi Snær

Það verður að segjast að Logi Snær hafi verið maður helgarinnar.  Fyrst var byrjað á fimleikamóti hjá Ármanni á laugardagsmorgninum, mæting kl 07:50 takk fyrir.  Þetta var hans fyrsta formlega fimleikamót en hann var að keppa í 6. þrepi.  Hann hafði reyndar tekið þátt í tveimur fimleikasýningum áður.  Þetta mót var þannig uppbyggt að keppendur þurftu að leysa þetta hefðbundna fimleikastöff, gólfæfingar, bogahest, hringi o.s.frv.  Ekki annað sagt en að þetta hafi gengið framar vonum en strákurinn tók sig til og vann mótið með glæsibrag og fékk gullverðlaun fyrir.

Á bogahestinum
Flottur í hringjunum

Þetta hlýtur að vera sárt

Að taka við gullverðlaununum

Aron, Logi Snær og Andri Ásberg

Eins og það væri ekki nóg dagsverk þá tók við körfuboltamót seinnipart laugardagsins, Jólamót ÍR í Seljaskóla.  Hann var flottur þar líka, spilaði þrjá leik og lauk leik með seinni skipum þá um kvöldið.  Skemmtileg tilviljun svo að Ísak Máni tók sér dómaraflautu í hönd í fyrsta skipti og hver var svo að spila í fyrsta dómaraleiknum hans?  Jú, auðvitað Logi Snær.  Sá yngri fékk nú ekkert gefins þrátt fyrir að tengjast 50% af dómarateyminu blóðböndum en það var kannski bara eins gott.

Fyrsta dómarakastið á ferlinum

Alveg með ´etta

föstudagur, nóvember 22, 2013

Pabbi og JFK

Merkilegur dagur í dag.  Á þessum degi fyrir fimmtíu árum var John F. Kennedy, þáverandi forseti Bandaríkjanna, skotinn til bana í Dallas.  Það eru alltaf einhverjir atburðir í sögunni sem hafa það mikil áhrif á þá sem það upplifa að þeir muna nákvæmlega hvar þeir voru þegar þeir heyrðu af viðkomandi atburði.  Ég man t.d nákvæmlega hvar ég var þegar ég heyrði af andláti Díönnu, prinsessu af Wales og einnig eftir 11. september 2001 þegar ráðist var á tvíburarturnana í New York.

Morðið á JFK er klárlega einn af þessum atburðum í sögunni sem allir muna eftir, þ.e. þeir sem upplifðu þetta.  Nokkuð ljóst að ég er ekki einn af þeim, enda mætti undirritaður ekki á svæðið fyrr en einhverjum 12 árum síðar.

Pabbi byrjaði að halda dagbók á þessu ári, 1963 og hélt m.a. dagbók með hléum næstu 2-3 árin.  Það er skemmtilegt að spá í það að þessar dagbókafærslur eru flestar svona bara almennt um það sem á dagana dreif hjá karlinum.  Hvenær hann vaknaði, hvernig veðrið var, hvað hann var að bardúsa þann daginn o.s.frv.  Ekkert um atburði líðandi stundar hvað þjóðmál og þessháttar varðar hérlendis eða erlendis.
Ef frá er talin þessi eina lína frá þessum degi fyrir fimmtíu árum.  Magnað.

Föstudagur 22. nóvember 1963
Fór á fætur rétt fyrir 11, lét kvitta á síðustu nóturnar í bókunum.
Fór eftir hádegi að vinna við útskipun á mjöli, það stóð yfir til kl ellefu um kvöldið, ég hringdi á verkstæðið til Árna og hann tjáði mér að bíllinn yrði ekki búinn fyrr en eftir miðvikudag í næstu viku, það er ekkert hægt við því að segja, bara bíða.
Kennedy Bandaríkjaforseti var skotinn til bana í dag, þær fréttir komu í útvarpinu.

miðvikudagur, nóvember 20, 2013

Næstum því á HM

Ég er enn að meðtaka þá staðreynd að fyrir rétt rúmum sólarhring var litla Ísland að spila úrslitaleik við Króatíu um sæti á HM.  Heimsmeistarakeppninni, lokakeppninni sjálfri.  Hvaða rugl er þetta?  Ég man eftir einum og einum flottum úrslitum hérna í gamla daga, jafntefli við gömlu Sovétríkin á útivelli, jafntefli við Frakka og sigur á Spánverjum heima á Laugardalsvelli, svo eitthvað sé nefnt.  En það var aldrei neitt heilstætt "run", meira svona eitt og eitt sem datt inn.
Núna er liðið skipað svakalega flottum strákum, með fullri viðingu fyrir fyrrverandi landsliðsmönnum, sem eru að spila í flottum deildum og eru bara drullugóðir í fótbolta.

Ég fór á fyrri umspilsleikinn á móti Króatíu, heimaleikinn.  Nei, ég vaknaði ekki kl 04:00 fyrir slysni og keypti mér miða heldur var ég einn af þeim plebbum sem var boðið á leikinn.  Skammast mín smá fyrir það en ákvað samt að vera ekki bara að éta rækjusamloku allan tímann heldur taka þetta all-in.  Stemmingin var líka frábær, það kom varla þögul stund sem var bara alveg hreint geðveikt.  Og að ná 0:0 jafntefli var rosalega flott, einum færri tæpan hálfan leikinn.

Það er því varla hægt að lýsa spennunni fyrir síðari leikinn í gær.  Synd að liðið hafi ekki náð að sýna sitt rétta andlit í 2:0 tapi.  En eins og fyrr segir er maður að reyna að meðtaka þennan árangur, sem er vitaskuld alveg fáránlega flottur.  Mikið vona ég að við fáum annan sjéns á þessu, það væri alveg geðveikt.

Það er nú ekki hægt að enda þetta á öðru en nokkrum línum um Eið Smára.  Það var varla hægt annað en að klökkna þegar fréttamaðurinn spurði hann eftir leikinn um framhald landsleikjaferilinn hjá honum og þessi magnþrugna þögn kom og Eiður Smári fór nánast að skæla þegar hann tilkynnti að þetta væri líklega hans síðasti leikur.  Þvílíkt legend og maður getur ekki annað en hugsað til þess hver staðan væri ef drengurinn væri 10 árum yngri.  Vonandi slær hann til og tekur þátt í undankeppni EM, maður vildi svo gjarnan fá aðeins meira af Eið Smára.  Það er þá algjört lágmark að færa honum kveðjuleik á Laugardalsvelli.  Nefnið bara stund og ég mæti.  Þó ég þurfi að kaupa miða um miðja nótt.  Tvöfaldur enskur meistari með Chelsea og meistari með Barcelona svo eitthvað sé nefnt, svo ekki sé minnst á meistaradeildartitilinn með Börsungum.  Sorry, en ég er ekki sjá að ég lifi það að sjá einhvern frá Íslandi toppa þetta.  Ég hef ekkert nema respect hvað Eið Smára snertir. 

#takkeiður

Fyrsti blogglausi mánuðurinn síðan skrif hófust

Fyrsti bloggpistillinn kom í október 2005.  Hægt þá að færa rök fyrir því að það sé viðeigandi að fyrsti blogglausi mánuðurinn sé líka október.  En 2013, sem mér finnst bara ágætis úthald.

mánudagur, september 30, 2013

Öðruvísi áður mér brá

Það verður bara að segjast.  Af því fótboltatengdi dóti sem ég hef verið að dunda mér við á sumrin var þetta sumar talsvert frábrugnara en síðustu ár.

Af Old boys Fylkir:  Ekki fékk ég símtalið þetta vorið með beiðni um að standa á milli stanganna hjá Fylki eins og ég hafði gert þrjú síðustu sumur.  Maður bjóst s.s. við því enda undirritaður ekki að kafna úr áhuga þarna undir lokin og ég held að það hafi nú alveg komið fram.  Ég er með smámóral yfir því hversu lítið (lesist: ekkert) ég sakna þess að vera sjálfur í tuðrusparkinu.  Maður hefur líklega alveg óverdósað með Vatnsberunum hérna um árið.  Þetta er bara orðið ágætt.

Af Pepsídeildinni:  KR-ingar voru að lyfta dollunni um síðustu helgi, alveg hreint frábært eða þannig.  Ég hef reynt að hafa það að reglu að taka einn leik á Hlíðarenda á sumri, eða a.m.k. einn leik með Val, svona for old times sake.  En það verður að segjast að það klikkaði algjörlega, ekki fór ég á svo mikið sem einn leik með Valsmönnum þetta sumarið.  Ég tók hinsvegar einn leik í Ólafsvík, þegar Víkingarnir tóku á móti Stjörnunni og gerðu 1:1 jafntefli.  Það var nú alveg must fyrst að Snæfellsnesið átti fulltrúa í efstu deild.  Verst að þeir fóru aftur niður en það var nú víst viðbúið.

Af ÍR:  2. deildin í fótbolta var að klárast fyrir einhverjum tveimur vikum en þangað féll ÍR síðasta haust.  Þeim gekk í sjálfu sér nokkuð vel í 2. deildinni, fóru inn í þetta með mikið breytt og mjög ungt lið og lentu í 4. sæti, tveimur stigum frá því að komast upp en einungis 2 stig skildu fyrsta sætið frá því fimmta.  Við Ísak Máni sáum einn hálfleik í sumar, síðari hálfleik á móti Gróttu út á Seltjarnarnesi en þá var það upptalið þannig að maður mætti ekki á svo mikið sem einn heimaleik.  Það hefur örugglega ekki gerst í 7-8 ár og verður að teljast skandall.  Ég ætlaði að taka síðasta leikinn en Stingermótið í Seljaskóla kom í veg fyrir það, kennir manni það að aldrei treysta á síðasta sjéns, í þessu sem öðru.

Af Grundarfirði:  Nýja 3ja deildin kláraðist um miðjan september með Grundarfjörð innanborðs.  Hérna verður að segjast að þetta var eini liðurinn sem flokkast innan míns áhugasviðs hvað tuðruspark varðar sem ég var að standa mig í sumar.  Maður fylgdist nokkuð vel með uppáhaldssveitaliðinu mínu, tók slatta af heimaleikjunum þeirra en þetta var óttarleg sveitadeild og því ekki mikið hægt að elta þá.  Tók nú samt leik með þeim í Hafnarfirði á móti ÍH og Augnablik í Kópavogi - þar sem n.b. ég var rukkaður um þúsundkall fyrir að fá að horfa á, sem mér fannst alveg magnað.  Tók svo eitt tvist þar sem sumir fjölskyldumeðlimir voru búnir að væla um að prufa sundlaugina á Hellu.  Hvað gera menn þá?  Jú, velja laugardaginn þegar Grundarfjörður átti að spila við KFR á Hvolsvelli og gera piknik ferð úr öllu saman. 

Ég ætla að gera betur næsta sumar...

sunnudagur, september 22, 2013

Íslandsmeistaratitill og sverðagleypir, annars hefðbundið bara...

Haustið að koma og það þýðir að konan á það til að detta í rollurassaeltingaleik upp um sveitir.  Sú var reyndin þessa helgina og það var því eingöngu boðið upp á karlhormón á þessu heimili.

Laugardagurinn hófst með fimleikaæfingu hjá Daða Steini.  Honum finnst voða gaman þegar á hólminn er komið en hann hefur verið með smá mótþróa fyrir æfingarnar og tilkynnir okkur að hann sé hættur að æfa.  Veit ekki hvort barnatíminn í sjónvarpinu hefur þar eitthvað að segja en við verðum að halda áfram.  Af fenginni reynslu í gegnum tíðina eru þó morguntímar kl 10:00 svo margfalt betra en kl 09:00, það er alveg ótrúlegt hvað þessi eini klukkutími breytir þessu miklu.

Síðdegis tók við næsti dagskráliður, Íslandsmótið í svokölluðum Stinger í íþróttahúsinu í Seljaskóla.  Þetta er þriðja árið sem ÍR og Karfan.is heldur þetta mót og ég hef nú fjallað um þetta hérna áður en Ísak Máni hefur alltaf tekið þátt.  Núna var boðið upp á það að hafa þetta mót tvískipt í fyrsta skipti, þ.e. fullorðinsflokkur (12 ára +) og minniboltaflokkur (11 ára og yngri).  Enn hafa menn ekki náð að rífa upp mætinguna mikið út fyrir hverfið þó sáust þarna m.a. KR-ingar þetta árið.  Logi Snær tók þátt í yngri flokknum og gerði sér lítið fyrir og sigraði það.  Hlaut í sigurverðlaun myndarlega medalíu, kassa af Gatorate, karfan.is svitaband, inneign á Nings og gjafabréf á einhvert 6 vikna stökkkraftsæfingaprógram sem verður mjög athyglisvert að sjá hvernig virkar.  Menn verða þá kannski farnir að troða körfuboltanum fyrir fermingu.  En kannski var fyrst og fremst heiðurinn að vera fyrsti Íslandsmeistarinn í Stinger í þessum flokki, það verður ekki tekið af honum.  Verst finnst mér þó að drengurinn er ekki að mæta á æfingar það sem af er hausti, æfingarnar eru á sömu dögum og fimleikarnir og það er einhvern veginn ekki að virka.  Veit ekki hvernig við leysum það.  Ísak Máni keppti svo í fullorðinsflokknum og þar var myndarlegur hópur sem tók þátt, m.a. framtíðar, fyrrverandi og núverandi meistaraflokksmenn hjá ÍR ásamt einhverjum sem ég kann engin deili á.  Ísak Máni náði að hanga inni í baráttunni lengi vel og var sá fjórði síðasti sem datt út og hafnaði því í 4. sæti sem verður að teljast mjög flottur árangur.  Svo skemmtilega vildi til að sá sem lenti í öðru sæti og var á eftir Ísaki Mána í röðinni var með Go-Pro vél á bringunni og vitaskuld er það komið á netið.  Það er því hægt að sjá hvernig svona leikur virkar og Ísak Máni græddi heilmikið á því að vera á undan honum í röðunni því vitaskuld var hann sjálfur mikið í mynd.  Glittir meira að segja í undirritaðan undir lokin þegar hann var gripinn í aðstoðarhlutverk við medalíudreifingar.  Myndbandið má sjá - HÉR -

Silfur og gull í minniboltaflokknum
Ekki var hægt að slóra lengi eftir það því Ísak var að fara í afmæli og við Logi Snær áttum miða í Háskólabíó á svokallaðan Heimsmetadag Ripleys sem þýddi að koma þurfti Daða einhversstaðar fyrir en Guðrún og co tók það að sér.  Þessi Heimsmetadagur var eitthvað dæmi sem sett var upp til að slá heimsmet í hinum furðulegustu athöfnum, einhver met voru til fyrir en svo var sumt sem hafði víst aldrei verið formlega reynt áður og því hægur vandi að setja heimsmet í því.  Það var búið að koma einhverju nafni í þessum fræðum, Dan Meyer, til landsins en hann er víst hluti af þessum Ripleys Believe-it-or-not heimi og er sverðgleypir og sýndi listir sínar á sviði.  Hann tók m.a. þátt í America´s got talent 2009.  Heilt yfir ágætis atriði en svolítið langt prógramm fyrir minn smekk, mikið af börnum í salnum og þetta var alveg á nippinu að menn héldu þetta út.

https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/1264507_589240454451563_1144534696_o.jpg

Sunnudagurinn átti að fara í meiri afslöppun, a.m.k. skipulagslaust dundur, horfa á fótbolta í kassanum og svoleiðis.  Boltagláp er reyndar ekki alltaf afslöppun og svo var það ekki í dag.  Man City flengdu Man Utd 4:1, skipti svo yfir á Valur-KR þar sem Vesturbæingar tryggðu sér Íslandsmeistaratitilinn í fyrsta sinn á Hlíðarenda og fylgdist jafnframt með á netinu þegar Ólafsvíkingar féllu aftur niður í 1. deild.  Sá að lokum svo líka restina af Giants - Carolina í NFL sem fór 0:38, ekki gott.  Einu flottu fréttirnar af boltanum í dag var 2:0 sigur Roma á Lazio, annað var meira bara rusl.

föstudagur, september 20, 2013

Uppfærsla

Fyrir nokkru datt mér í hug að nördast svolítið og versla mér eitt stykki myndavél í svona aðeins öflugari flokknum en þessar hefðbundu vasamyndavélar.  Var samt ekki alveg 100% hvert ég ætlaði með þetta, Ísak Máni var í boltanum og mig langaði að prófa að vera gaurinn með græjurnar á hliðarlínunni, en sá mig samt engan veginn vera að brölta upp einhverja fjallshlíðar til að mynda einhverja fossa.  Ekki misskilja mig, ég get orðið alveg kjaftstopp af fegurð fjalla- og fossaljósmynda en ekki endilega mitt áhugasvið í framkvæmd.  Þróunin hefur líka verið líka sú að mér finnst langskemmtilegast að mynda sport, íþrótta- og actionmyndir en velheppnaðar svoleiðis myndir eru alveg priceless.  Mitt mat.

OK, ég var s.s. búinn að bröltast með mína Canon 400D (fyrir þá sem það segir eitthvað) og ódýru 75-300mm linsuna fyrir útimyndatöku en smellti 85mm 1.8 linsu á trýnið þegar Ísak Máni og Logi Snær í körfubolta voru myndefnið.  Karlinn var ekki alveg sáttur, of oft sem möguleiki á priceless stöffi varð ekki í fókus af því að fókussystemið á græjunni réð ekki alveg við þennan hraða.  Þá er því orðið svolítið síðan að ég vissi hvað ég vildi gera, eftir að hafa lesið mér til og rætt við fróðari menn.  Mig langaði að uppfæra græjuna upp í alvöru fallbyssu sem réði við hraða og læti.  Og ég bara gerði það.

Seldi gamla dótið, nema 85mm linsuna, til að redda fjármagni upp í gamlan ás, Canon 1D - Mark II (fyrir þá sem það segir eitthvað) og 17-40mm linsu.  Ég ætla að testa þetta í vetur og sjá hvað kemur út úr þessu, í versta falli selur maður þetta aftur og notar bara Samsung símann í myndatökur eins og allir aðrir.  Kannski dettur manni í hug að fara brölta á fjöll.


þriðjudagur, september 03, 2013

Facebook

Það færist hér til bókar að undirritaður er formlega kominn á feisbúkk, frá og með 1. september sl.  Svo sem ekkert eitt sem ýtti karlinu yfir í þetta með seinni skipum, frekar svona margir litlir.  Fullmargir vinnufundir sem hafa komið upp þar sem ræddir eru möguleikar á að nýta facebook til að auka sölu eða koma ákveðnum vörumerkjum í meira top-of-mind o.s.frv þar sem menn voru ekki alltaf umræðuhæfir.  Svo var ekki orðið hægt annað en að fylgjast með nánustu fjölskyldumeðlimum í gegnum þennan miðil.  Það verður að koma í ljós hversu aktívur maður verður þarna og hvað áhrif þetta hefur á þessa síðu.  Feisbúkk eður ei, þá er alltaf planið að halda lífi í þessari bloggsíðu þó eitthvað hafi hægst á pistlunum.

laugardagur, ágúst 31, 2013

Daði Steinn - fyrsta æfingin

Laugardagsmorgun, rétt fyrir klukkan 10:00 í fimleikasal Ármanns í Laugardalnum.  Fjölskyldan tók sér bíltúr til að verða vitni af fyrstu skipulögðu íþróttaæfingu hjá Daða, það vildi enginn missa af þessu.  Drengurinn var sem sagt að byrja í fimleikum.  Hann var nokkuð brattur fyrir þetta, en af fenginni reynslu er maður farinn að taka engu gefnu í þessu fyrr en á reynir.  Ég vissi líka ekki hvort þetta yrði eitthvað yfirþyrmandi fyrir drenginn fyrst allir fjölskyldumeðlimirnir væru mættir á hliðarlínuna.  En það verður að segjast að hann stóð sig alveg hreint frábærlega vel, var lítið að spá í þessum viðhengjum sem mættu til að horfa á hann og rúllaði í gegnum þetta án mikilla afskipta þeirra, sem er gríðarlega gott.  Mamman þurfti einu sinni að stökkva á eftir honum þegar hann tók smá "tvist" á æfinguna með því að taka skoðun á dýrari týpuna af trampólíni.  En hey, þetta var græja sem hann horfði Loga Snæ vera á síðasta vetur þannig að menn vildu aðeins reyna sig líka.
Samkvæmt plani verða laugardagsmorgnar skipulagðir undir þetta í vetur, við vonum að þetta verði áframhaldandi gleði.

844-7546

Það er ekkert rosalega langt síðan Frumburðurinn fékk gemsa, rétt tæp tvö ár og honum fannst ferlið við að fá það samþykkt af foreldrunum frekar langt og þungt.  Samkvæmt því plani hefði Miðjan því átt að bíða til ársins 2016, ef eitthvað réttlæti væri í þessu.  En ef þið vissuð það ekki þá er lífið ekki réttlátt og Logi Snær fékk síma í dag.  Til að reyna að réttlæta þetta eitthvað þá fékk hann reyndar ekki nýjan síma, heldur gamlan Nokia samlokusíma sem mamma hans átti á lager en það var farið og splæst í númer handa drengnum.  Mömmunni er farið að kvíða svolítið fyrir skutla-og-sækja-pakkanum núna í vetur en samkvæmt plani á Miðjan að vera í bæði í körfubolta og fimleikum, á nokkrum mismunandi stöðum í borginni.  Það verður að segjast að drengurinn á það til að vera svolítið týndur í því sem tengist tíma og rúmi og þetta á að vera liður í því að einfalda hlutina.  Við sjáum hvað setur. 
En samkvæmt þessari þróun, að hver fái síma þremur árum fyrr en sá á undan, þá mun Daði Steinn fá sitt númer eftir tvö ár, við 6 ára aldurinn.  Ég skal hundur heita ef svo fer, hann hlýtur að verða á svipuðum slóðum og Logi Snær.

mánudagur, ágúst 26, 2013

Menningarhlaup, lítið annað en þó það

Menningarnóttin í Reykjavík afstaðin þetta árið.  Veit ekki hvort það var veðrið sem gerði það að verkum að það eina sem ég gerði var að vappast í kringum Reykjavíkurmaraþonið, án þess að hlaupa sjálfur svona til að hafa það alveg á hreinu.  Ísak Máni og Daði Steinn voru bara að chilla heima.  Sigga tók þátt í hálfmaraþoni og kláraði hún það, reyndar aðeins yfir takmarkinu sem var tveir tímar en niðurstaðan varð víst 02:02:01.  Samt ekki hægt að kvarta yfir því, flottur árangur.  Logi Snær tók svo þátt í 3km skemmtiskokkinu og tók það á einhverju korteri.  Mamman ætlaði að skokka með honum (eftir sitt hlaup) en sá í hvað stemmdi á fyrstu metrunum og hann var alveg sáttur að rúlla þetta einn, enda fékk hann hlaupaúrið hjá mömmu sinni.  Svo mikið er víst að ekki hefði ég haft við honum.  Ég held að Ísak Máni sé að spá í 10 km næsta ár, sjáum hvort hann stendur við stóru orðin.

Eins og fyrr segir var veðrið ekkert spes og það kom aldrei til neinnar umræðu um að taka eitthvað menningarrölt á þetta að sinni.  Ég tók bara tónleikana og flugeldana í imbakassanum, það verður að duga a.m.k. þangað til næst.

Hlaupararnir

sunnudagur, ágúst 25, 2013

Laxveiði - part II

Datt heim eftir laxveiði nr. 2 á ferlinum núna á föstudaginn.  Sami staður og sama tilefni og fyrra skiptið.  Það sem verra var að veiðin hjá undirrituðum var nákvæmlega sú sama og síðast.  Núll.
Í heildina var eitthvað meira að veiðast núna en þegar ég var þarna í Norðuránni fyrir tveimur árum þótt það hafi ekkert ratað á fluguna hjá mér.   Aðstæður hefðu getað verið betri, mikið vatn í ánni enda hafði verið mikil rigning daginn áður en við mættum og svo rigndi aðeins á okkur síðari daginn sem ég var þarna.

Ég hafði gaman af þessu, aðstæður eins og félagsskapurinn og veðrið voru bæði frekar hagstæð, en það veður að segjast að enn bíður maður því eftir fisknum sem bítur á hjá manni og á víst að gera það að verkum að maður froðufellir af unaði, fer og verslar sér græjur eins og það sé enginn morgundagur og þræðir alla læki og sprænur á skerinu fyrir allan peninginn í framhaldinu.

Ég bíð spenntur

laugardagur, ágúst 10, 2013

fimmtudagur, ágúst 08, 2013

Þetta sumarið - í stuttu máli og myndum

Sumarið 2013.  Það er nú ekki alveg búið þótt maður detti alltaf í nettan haustgír eftir verslunarmannahelgi, ég tala nú ekki um þegar fyrsti vinnudagur eftir sumarfrí er þriðjudagur eftir verslunarmannahelgina.

Rigningarsumarið mikla mundu sumir segja.  Eitthvað til í því, þetta var a.m.k. ekkert í líkingu við sumarið 2007 þar sem ég var í stuttbuxum upp á hvern einasta dag í fríinu og fyrsta rigningin sem ég fékk eftir að ég fór í frí það árið var á bílastæðinu niðri í vinnu morguninn sem ég mætti aftur eftir fríið.  Þetta slapp nú alveg til veðurlega séð hjá okkur þetta árið held ég þó.  Fyrsta vikan fór nú aðallega í það að koma sér í frígírinn, veðrið ekkert spes og "við" (lesist: Sigga) eitthvað að bardúsa með að svissa á strákaherbergjunum með tilheyrandi málningavinnu, skápakaupum o.s.frv.  Nú er m.a. risastór Hulk á veggnum í herberginu hjá Loga og Daða og ýmislegt búið að breyta og bæta.

Annars vorum við að dúlla okkur eitthvað, fengum að nota bústaðinn hjá Ingu og Gunna í Úthlíðinni og gátum því tekið smá túristarúnt, Gullfoss og Geysir og þessháttar.  Slepptum reyndar Geysi í þetta sinn.  Fengum flott veður í Grundarfirði á meðan Á góðri stund var og tókum nokkra aukadag þar.  Fóru í dagstúra m.a. upp á Skaga en Langisandur og strandblak þar í bongóblíðu eru að verða árviss viðburður.  Tókum svo túr líka til Vestmannaeyja, nokkuð sem við ætluðum að gera í fyrra en þá náðist ekki að framkvæma.  Það var algjör snilld og án efa gerum við þetta aftur síðar.
Besta veðrið á heimaslóðum hérna undir lokin og því var eina vitið að taka þá hérna frekar en að hýrast í einhverju tjaldi fyrir norðan í 6-8 gráðum.   En mig langar svolítið að taka smá rúnt fyrir norðan.  Kannski næst.

Í Vestmannaeyjum
Gott í þessum kaðli - það er ljóst

Froðufjör í Grundarfirði

Sjálfdrifið, það verða allir að fá að prufa

Drullan á Langasandi gerir mönnum gott

Heita sturtan var að gera gott mót

Gamli báturinn frá Spáni kom sterkur inn

miðvikudagur, júlí 31, 2013

Ísak Máni á körfuboltamóti í Svíþjóð - Gamlar fréttir

Jæja, best að pósta þessum pistli þótt hann sé tæpum þremur mánuðum á eftir áætlun.  En ég ætlaði a.m.k. að hafa þetta til staðar svo ég hafi linkana á þessa leiki seinna ef þetta lifir áfram á Jútúb, veit að þetta hefur allt birst á Feisbúkkinu en ennþá er ég ekkert í því.

Ísak Máni fór s.s með 8. flokki ÍR í körfunni til Svíþjóðar, Gautaborgar nánar tiltekið og keppti þar í nokkuð stóru móti sem frændur okkar halda á hverju ári að mér skilst.  Þetta gerðist í byrjun maí á þessu ári svo því sé haldið til haga.  Strákarnir voru búnir að safna sér fyrir þessu, m.a. sem pokaíraðarar í Nettó fyrir síðustu jól og svo voru sumar mömmurnar sterkar í klósettpappírsölunni ásamt því að fermingarpeningar komu sér vel hjá þessum peyjum.

Til að gera langa, og alltof gamla, sögu stutta þá unnu þeir alla þrjá leikina sína í riðlinum, héldu sigurgöngunni áfram í 16, 8 og 4 liða úrslitum og komust alla leið í úrslit.  Þar töpuðu þeir reyndar fyrir sterki liði.  Fengu samt þennan rosalega bikar og einhverja umfjöllun um árangurinn hérna heima, bara gaman að því enda frábær árangur þótt þeir hafi verið hálfsvekktir með að tapa úrslitaleiknum.  Mikið ævintýri sem verður að teljast líklegt að sitji vel og lengi í minningunni hjá þessum öflugu strákum.

Fyrsti leikurinn í riðlinum:  ÍR - Skjetten
Annar leikurinn í riðlinum:  ÍR - Eskilstuna Basket
Þriðji leikurinn í riðlinum:  ÍR - Blackeberg Vit

16 liða úrslitin:   ÍR - KFUM Örebro Basket
8 liða úrslitin:  ÍR - IK Eos
4 liða úrslitin:  ÍR - Nörrköping Dolphins
Úrslitaleikurinn:  ÍR - Mölndal Basket

Smá brot af daglegu lífi íslensks körfuboltaliðs í Gautaborg.


Umfjöllunin sem kom m.a. á ÍR.is:
Drengirnir í 8.flokki í körfu fóru góða ferð til Gautaborgar dagana 8. til 12. maí síðastliðinn og lentu í 2. sæti í Gautaborgarmótinu í körfubolta. Mótið er stærsta ungmennamót í körfubolta í Evrópu. Alls voru 38 lið skráð til leiks í 8.flokki karla, frá Skandinavíu og víðar.
Spilað var í 9 riðlum og sigraði ÍR sinn riðil með yfirburðum. Þá tók við 16 liða útsláttarkeppni og vann ÍR þar öruggan sigur. Næstu leikur voru gegn sterkum liðum og mætti ÍR IK EOS í 8-liða úrslitum. ÍR hafði 10 stiga sigur að lokum, 40-30, eftir að hafa leitt nær allan leikinn.
Daginn eftir, á sunnudag, lék ÍR í undanúrslitunum gegn Norrköping Dolphins. Eftir að hafa verið einu stigi undir í hálfleik hafðist 12 stiga sigur að lokum, 38-26 fyrir ÍR. Sigurinn virtist koma leikmönnum sænska liðsins nokkuð á óvart, sem sýndu það með óíþróttamannslegri háttsemi á síðustu andartökum leiksins.
Í úrslitunum mættust ÍR og Mölndal Basket. Sænska liðið var firnasterkt og hafði meðal annars einn turn innanborðs sem lokaði flestum leiðum undir körfunni. Mölndal var 7 stigum yfir í hálfleik, 19-12, og vann að lokum með 36 stigum gegn 19.
Þrátt fyrir tap í úrslitaleik stóðu drengirnir í ÍR sig afburðavel og gátu ekki spilað fleiri leiki á mótinu, eða 3 í riðli og 4 í úrslitakeppninni. Háttsemi ÍR-inga var til fyrirmyndar bæði innan vallar sem utan og er bikarinn sem fékkst fyrir 2. sæti mótsins til marks um góðan endi á flottu tímabili 8. flokks ÍR.

Liðið eftir úrslitaleikinn
Forsíðan á Karfan.is 15. maí 2013
Hluti hópsins eftir NBA derhúfu kaup


Hópurinn ásamt Halla þjálfara
Ísak Máni með silfurbikarinn

miðvikudagur, júní 19, 2013

Man of Steel

Kannski réttast að benda þeim sem eru að villast hérna inn að þetta myndi kallast uppkastspistill, og þá meina ég ekki að textinn hérna fyrir neðan sé eitthvað uppkast.

Fékk nokkra miða á einhverja for-forsýningu af nýju Superman myndinni, tengt vinnunni.  Elstu tveir synirnir voru nokkuð spenntir sérstaklega Logi Snær en sá þriðji fékk vitaskuld ekki að vita neitt.  Ég var í vinnunni en sýningin var klukkan 17:00 og því var planið að stökkva beint úr vinnunni, pikka upp strákana og bruna í bíóið.  Fékk reyndar af því fregnir þegar á daginn leið að Logi Snær væri orðinn eitthvað slappur heima en hann væri samt ákveðinn í að fara.  Náði í strákana, ásamt tveimur félögum hans Ísaks, miðarnir höfðu nefnilega eitthvað fjölgað sér.  Logi Snær klárlega ekki ferskur en ekki til að tala um að hann ætlaði að sitja heima.

Mættum á staðinn og versluðum okkur popp og með því.  En á leiðinni inn í salinn hvítnar hann allur upp og kallar eftir vatni.  Ég sé hvað verða vill, legg frá mér poppið í skyndi á næsta borð og tek stefnuna með hann á næsta klósett.  Næ að hendast inn í klósettið fyrir fatlaða en áður hafði komið smáspýja á gólfið fyrir framan, sem ég næ að þrífa upp á meðan hann klárar ofan í klósettið.  Kemur reyndar ekki mikið þar sem kom síðar í ljós að hann hafði ekki borðað mikið fyrr um daginn.  Á þessum tímapunkti vorum við báðir á því að fara heim.  Nokkrum vatnssopum síðar skipti hann um skoðun og vildi fara á myndina, sem ég ákvað að láta eftir honum.  Taldi þó réttast að fá sæti við endann á sætaröðinni og tiltölulega nálægt útgangnum.  Myndin fór af stað og ég potaði í hann öðru hvoru til að athuga stöðuna en alltaf var hann bara góður, maulandi ostapopp og vatn með því.  Svo kom hléið.  Þá bað hann mig um að fylla á vatnið fyrir sig en vildi koma með.  Við vorum ekki komnir mjög langt þegar ég sá í hvað stemmdi.  Ég tók stefnuna á sama klósett og síðast en mér til mikillar skelfingar kom ég að læstum dyrum þar.  Þá var bara að taka stefnuna á karlaklósettið en þá var þetta orðið of seint, spýjan kom þarna á gólfið, svona gul-ostapopps-gall-drulla.  Ég dröslaði honum inn á karlaklósettið til þess eins að sjá biðröð dauðans þar og allir kamrar uppteknir.  Til baka hentumst við og með slóðina á eftir okkur.  Klósettið fyrir fatlaða enn læst, en opnaðist nokkrum sekúndum síðar og ung dama sem virtist vera nokkuð heilleg kom út.  Við inn og kláruðum ofan í kamarinn og aftur var ég á leiðinni heim.  En aftur fékk ég að heyra að honum liði miklu betur núna.  Ég tók andvarp á þetta og ákvað að fyrst við vorum komnir svona langt þá væri víst alveg hægt að klára þetta.  Frekar enn að fara heim og þurfa svo að koma aftur til að horfa á seinni helminginn af myndinni.  Skröltum út af klósettinu, og starfsmaður á plani var mættur með skúringagræjuna og lyktin á ganginum ekki góð, svo fínt í þetta sé farið.  Við læddumst inn í sætið okkar, búnir að fylla á vatnið.  Ég hafði passað mig á því að henda ekki tóma popppokanum mínum, heldur var klár með hann ef eitthvað myndi gerast.  Ég var heldur stressaðri eftir hléið og var stöðugt að kíkja á Loga til að athuga hvort ekki væri allt í góðu.  Gat ekki beðið eftir því að dramatíska lokaatriðinu lyki og þar með myndinni svo hægt væri að koma sér út.  Staðan var alveg ágæt í lok myndarinnar og ég dreif með hann út í ferska loftið.  Við keyrðum heim en ég þurfti að losa mig við tvo farþega nálægt heima hjá okkur, kunni ekki við annað en að koma þeim heim.  Þegar ég var á bílastæðinu með þann síðari þá sá ég í hvað stemmdi með Loga, dreif hann úr bílnum og þarna á bílastæðinu kom þriðja hrinan.  Eftir þá losun var ekki um annað að ræða enn að keyra síðasta spölinn heim með alla glugga opna.

Úff.

Spurning hvað barnaverndaryfirvöld segja, ég tala nú ekki um að myndin var bönnuð innan 12 ára aldurs.

Þjóðhátíðardagurinn

Tókum svona hressandi 17. júní á þetta.  Logi Snær álpaði út úr sér kvöldið áður að hann langaði til að taka þátt í Mikka Mús maraþoninu sem fór fram í Laugardalnum þarna um morguninn.  Hann var því skráður og mamman tók ákvörðun um að skrá sig líka til að hlaupa með honum og tryggja það að Daði Steinn fengi þá í staðinn bol og medalíu.  Sigga startaði morgninum með því að hjóla niður í Laugardal til að sækja viðeigandi gögn áður en við fórum á staðinn, mínus unglingurinn.  Sigga og Logi voru klár í að taka þetta alla leið en ég átti að sjá um Daða, planið var að leyfa honum að byrja hlaupið og finna sér svo eitthvað til dundurs á meðan beðið yrði eftir Siggu og Loga.  Daði var hinsvegar grjótharður í byrjun og reykspólaði af stað og mér leist ekkert á þetta, hvar þetta myndi enda.  Hlaupið var náttúrulega í lengri kantinum fyrir svona aldur, einhverjir rúmir 4 km.  Eitthvað gekk mér illa að finna undankomuleið úr brautinni enda nóg af sjálfboðaliðum á leiðinni svo voru allir í þvi að passa að enginn villtist.  Á vatnsstöð númer tvö, líklega rúmum einum kílómetra frá upphafinu þá var minns alveg búinn að fá nóg.  Þar náðum við að stytta okkur allverulega leið og komum þvílíkt ferskir inn í lokasprettinn, Daði alveg eins og með rakettu í rassinum.  Þegar ég kom í mark fór ég að hugsa um söguna af maraþonhlauparanum sem tók leigubíl hluta leiðarinnar og kom þvílíkt sigurreifur í markið, líklega til nokkrar útgáfur af svona svindlara sögum, en hey, við Daði vorum ekki formlega skráðir í hlaupið.  Hvíldum okkur aðeins við endamarkið í smástund áður en mamman og Logi komu í mark.  Mamman kom með medalíuna sína og færði Daða og allir sáttir með maraþonið sitt.


Eftir stutt stopp heima var haldið niður í miðbæ, núna með unglinginn innanborðs.  Skiptum liði og tókum nokkra hoppukastala eftir áhugasviði hvers og eins.  Mér fannst svolítið dejavú í gangi þegar Logi og Ísak tókust á í hnefaleikahringnum, man ekki alveg árið þegar Ísak barðist svona við Jökul frænda sinn, þá meira í hlutverki Loga, sem lítilmagninn.  Annars hefðbundið, sleikjó og sviðið við Arnarhól, við Logi duttum inn í Kolaportið áður en allir sameinuðust í heimferð. 

Grill um kvöldið...

þriðjudagur, júní 18, 2013

2007 mætt í Breiðholtið


Ég hef nú einhverntímann talað um það að ég náði aldrei tengingu við flatskjái og góðæri, þetta væri bara einföld tækniþróun.  Maður getur víst ekki farið inn í raftækjaverslun í dag og keypt sér túbusjónvarp þó það væri til að bjarga lífinu.  En hvað um það, lét mig hafa það og verslaði eitt stykki nú á dögunum, m.a. til að HD-væðast.
Vitaskuld er þetta að þýða allskonar pælingar, ég er alveg vonlaus í öllu sem snýr að rafmagnssnúrum og þessháttar, einmitt þegar maður þráir að hafa hlutina með einföldum plug-and-play hætti en svo var víst ekki alveg raunin.  Ég komst að því eftir á að ef ég ætlaði að taka HD á þetta þá þurfti ég víst að uppfæra afruglarann, sem ég og gerði.  Það var ekki að virka svo ég hringdi aftur í þjónustuverið hjá símafyrirtækinu en þar á bæ tóku menn þá upp á því að tala um nýjan router, sem kostaði mig annan bíltúr með smá misskilingstvisti og kjánahrolli hjá mér, díses hvað maður upplifði sig mikinn hálfvita í öllu þessu ferli.  Endað með því að konan tók að sér að taka þriðja símtalið í þjónustuverið þegar ég var búinn að fara með gamla myndlykilinn og fá nýjan, fara aftur með nýja myndlykilinn til baka, til þess eins að koma heim með annan nýjan myndlykil og nýjan router.  HDMI, Scart, ljósleiðarakassinn og fleiri hugtök voru að brenna kerfið á karlinum yfirum.  Allavega, þá tókst að fá líf í þetta en eitthvað þarf að leysa meira til viðbótar til að fá allt til að virka eins og það á að gera.
Þrátt fyrir allt þetta brölt þá má boltinn í HD má alveg eiga það að hann er alveg að gera sig...

sunnudagur, maí 12, 2013

Í fyrsta sinn á Ítalíu

Fór til Ítalíu í fyrsta skiptið um síðustu helgi.  Vinnuferð, stóri kexbirginn okkar smalaði saman samstarfsaðilum frá nokkrum löndum til skrafs og ráðagerðar.  Einn hluti ferðarinnar tel ég ástæðu í lítinn bloggpistil, sem mun aðallega samanstanda af myndum.  Það var ferð á San Siro til að sjá leik AC Milan taka á móti Torino.  Ég tel mig vera orðinn þokkalega reynslumikinn í að sjá tuðruspark á engilsaxneskri grundu og því var gaman að fá að sjá eins og einn ítalskan leik til samanburður.  Sem stuðningsmaður AS Roma þá gat ég nú farið sultuslakur inn í þetta.  Leikurinn sjálfur var nú ekkert fyrir augað, Balotelli var frekar slakur í leiknum en setti eitt kvikindi undir lokin, reif sig úr treyjunni og þá var málið dautt.

Annars var ég alveg að fíla Ítalíu, ég held að þetta sé skemmtilegur staður til að heimsækja síðar og taka nettan túrista á þetta.

San Siro
Á varamannabekknum hjá AC
Í búningsklefanum
Maður verður að redda sér miðum þarna næst

Byrjunarliðin
El Shaarawy og Balotelli

laugardagur, maí 11, 2013

Sir Alex stígur niður

Jæja, þá kom að því.  Stundin sem maður vissi að kæmi en var samt að vonast að kæmi ekki.


Síðan í nóvember 1986 hefur karlinn staðið í brúnni og ég man ekki eftir því öðruvísi.  Get reyndar ekki sagt að ég muni mikið eftir fyrstu árunum eftir að hann tók við, enda kannski ekki mikið minnistætt í gangi en ég man vel eftir bikarmeistaratitlinum 1990 þegar þeir unnu Crystal Palace og er margoft rætt um titilinn sem gerði það að verkum að karlinn var hreinlega ekki rekinn.  Leikurinn fór 3:3 eftir framlengingu og þá voru reglurnar þannig að það var settur á nýr leikur fimm dögum seinna.  Seinni leikurinn fór fram á fimmtudegi og var þá ekki sýndur í sjónvarpinu, já hlutirnir eru víst aðeins búnir að breytast hvað þetta varðar.  Man líka hvað það var sárt að klúðra deildartitlinum í hendurnar á Leeds tímabilið 1991-1992 en árið eftir kom þetta loksins í hús eftir.  Man það ótrúlega vel, við Matti Imsland herbergisfélagi minn vorum staddir inn í herberginu okkar á heimavistinni í Menntaskólanum að Laugarvatni að hlusta á útvarpsfréttirnar, þegar það var tilkynnt að Aston Villa hafði tapað 1:0 fyrir Oldham og með því væri Manchester United deildarmeistari í fyrsta sinn í 26 ár.  Menn þekkja þessa ótrúlegu sigursögu eftir það.

Það var vitað að þegar að þessu kæmi þá yrðu þetta helvíti stórir skór að fylla en úr því sem komið er þá held ég (og vona það ofurheitt) að David Moyes sé rétti maðurinn í þetta starf.  Tíminn verður víst að leiða það í ljós en ljóst er að maður verður með óvenjustóran hnút í maganum í upphafi næsta tímabils.  Engin pressa.

fimmtudagur, apríl 04, 2013

Páskarnir

Höfum gjarnan haft þann sið að vera yfir páskana í Grundarfirði en höfðum reyndar tekið tvö síðustu ár annars vegar heima og hins vegar á Suðureyri.  Endurvöktum grundfirsku hefðina og skelltum okkur í sveitina þetta árið.  Loga Snæ (og reyndar okkur hinum líka) til mikillar furðu var snjór á pallinum hjá Eygló ömmu.  Það var þó tilefni til snjóhýsisgerðar, þótt magnið gæfi kannski ekki tilefni til neins stórhýssins.

Logi Snær og snjóhúsið
Annað var hefðbundið, páskaeggjaleit þar sem undirrituðum tókst að toppa felustaðina með því að teipa eggið hans Loga undir borðstofuborðið sem fannst eftir mikla leit og talsvert af vísbendingum.

Öll egg komin í leitirnar
Ég og risaeggið mitt

fimmtudagur, mars 14, 2013

Bræðurnir Sultuslakur, Lukkugrís og Gameface

Það var allt á suðupunkti í íþróttahúsinu í Seljaskóla í kvöld, síðasti heimaleikur ÍR-inga í körfunni og ekkert nema sigur og helst með a.m.k. 7 stigum dugði til að halda lífi í vonir um fallleysi þetta árið.  Flautakarfa undir lok leiksins tryggði 8 stiga sigur og stemmingin eftir því.  Sumir voru samt ekkert að æsa sig yfir þessu:

Konan var í Powerade-hlaupinu og ég þurfti því að taka alla hersinguna með.  Tók dót í poka og plantaði mér upp í hornið á stúkunni.  Daði Steinn var þokkalegur, fannst reyndar hávaðinn full mikill á stundum.  En hann er búinn að fara á tvo leiki í vetur og ÍR er búið að vinna þá báða en miðað við árangur liðsins í vetur þá verður það að teljast ansi vel af sér vikið.  Spurning um að bjóða honum í bíltúr til Keflavíkur á sunnudaginn...

Sá þriðji hafði öðrum hnöppum að hneppa á leiknum, sjoppuvinna o.s.frv.  Hann náðist reyndar á mynd sem birt var á körfuboltamiðli núna í kvöld.  Þessi í bláa bolnum á milli leikmannanna, með þennan svip fyrir allan peninginn. 
 http://www.karfan.is/skrar/image/IR/deandrejwilliamsvstindmars2013heida.jpg

fimmtudagur, febrúar 28, 2013

Hún er alveg með´etta

Mest lesið í umræðunni á Vísir.is á þessum tímapunkti, nokkuð vel gert hjá kerlu.  Það er verið að skáka einhverjum stórjöxlum þarna. 

miðvikudagur, febrúar 20, 2013

mánudagur, febrúar 11, 2013

Menning að ég tel

Það var naumast að menn voru menningarlegir þessa helgina en sótti, bæði föstudags- og laugardagskvöld, einhverja viðburði sem sumir hverjir flokka sem ákveðna menningu en eflaust einhverjir aðrir sem myndu flokka þetta bæði sem rakna ómenningu.

Fór á föstudeginum á uppistand hjá Mið-Ísland hópnum.  Starfsmannafélagið í vinnunni var að gera og græja og ég tók Ísak Mána með mér.  Það var bara fínt, saknaði reyndar Ara Eldjárns sem var í öðrum verkefnum í Svíþjóð að mig minnir en Þorsteinn Guðmundsson mætti sem staðgengill.  Björn Bragi kom svo skemmtilega á óvart, af einhverjum ástæðum hafði ég ekki búist við miklu af honum.  Svona geta fyrirfram fordómar komið í bakið á manni.  Giggið haldið í Þjóðleikshúskjallaranum, díses kræst, örugglega einhver 16-18 ár síðan maður var þarna síðast.

Á laugardeginum var hinsvegar alvaran, Skálmöld með útgáfutónleika vegna gripsins Börn Loka.  Tommi frændi var búinn að tryggja mér miða fyrir einhverju og mætti í bæinn með einkasoninn og Gústa bróður sinn.  Var að rifja upp þegar við Tommi fórum á útgáfutónleikana á fyrstu plötu Skálmaldar fyrir rétt tæpum tveimur árum, sá dagur var rakinn í orðum -HÉR-.  Fyndið hvað það var mikil tilviljun að maður rataði á þessa tónleika þarna 2011.  Talsverð breyting að fara úr Tjarnarbíó 2011 og yfir í Háskólabíó 2013 en bara gott mál.  Ég er á því að fyrri gripurinn sé betri, af einhverjum ástæðum nær hann betur til mín.  En með það sama lofsyng ég þennan seinni grip, þetta er algjört meistarastykki, sem segir kannski meira hvar ég set fyrri diskinn þeirra.  Tónleikarnir voru algjört æði, umgjörðin og metnaðurinn sem er lagður í þetta skín svo í gegn að það hálfa væri yfirdrifið nóg.  Sem fyrr er söguformið skemmtilega notað, algjört listaverk.  Eftir að þeir voru búnir að rúlla í gegnum plötuna var skellt í smá hlé áður en nokkur aukalög af Baldri voru skellt með sem kaupauki, þvílíkt og annað eins.

Fann hérna tvær ræmur af kvöldinu á youtube sem einhverjir góðir menn er að miðla til annarra, gaman að þessu:

 

 

laugardagur, janúar 26, 2013

Í London

Var í London um síðustu helgi.  Og þegar menn eru í London þá er farið á fótboltaleiki.

Út á föstudegi og gist á Chelsea hótelinu á Stamford Bridge, þetta fer að verða vandræðalegt.  Ræs snemma á laugardagsmorgni því menn þurftu að ná lestinni til Liverpool en ferðinni þann daginn var heitið á leik Liverpool - Norwich á Anfield.  Karlinn aldrei komið þangað og talsverður spenningur í að upplifa þessa margumtöluðu, þú-röltir-aldrei-einn stemmingu sem átti víst að vera alveg andstæðan við asísku-myndavéla-túrista stemminguna sem er víst gjarnan í Old Trafford.  Lestarferðin tók rúma tvo tíma, margir að fara á leikinn miðað við klæðaburðinn á stórum hluta mannskapsins.  Við komuna í Liverpool var hoppað upp í taxa og beint upp á völl enda var áætlunin að reyna að soga í sig eins mikla stemmingu og hægt væri.  Tróðum okkur inn á pöbbinn þarna á móti vellinum, Park minnir mig að hann heitir.  Róleg stemming þegar við komum en þetta fór að hressast þegar nær dró leik.  Bjór í plastglösum og maður var með handakrikann á næsta manni alveg í andlitinu, alveg eins og þetta á að vera.  Einhverjir á vegum íslenska Liverpoolklúbbsins á svæðinu, hvar hittir maður ekki Íslendinga?

Leikurinn sjálfur var flott skemmtun að því leytinu til að heimamenn voru miklu betri og gestirnir gátu ekki rassgat, 5:0 öruggur sigur.  M.a. Suarez og Steven Gerrard með flott mörk og nýji maðurinn, Daniel Sturridge með mark í sínum þriðja leik í röð og í fyrsta sinn í byrjunarliðinu á Anfield.  Varð reyndar fyrir smávonbrigðum að því leytinu til að ég var alltaf að bíða eftir söngnum úr stúkunni undir lok leiksins en hann kom aldrei.  Hann kom reyndar fyrir leikinn, svona yfir undirspili út hátalarkerfinu en ég vonaðist til að heyra þetta alveg hreint úr stúkunni.  Það fór þannig að upp úr 80. mínútu fór straumur fólks að láta sig hverfa, sem mér finnst alltaf jafn dapurt, alveg sama hvar ég er.  Eftir leikinn var stoppað á einum pöbb svona til að ná eftir-leiks stemmingunni áður en haldið var upp á lestarstöðin aftur því planið var að koma sér hið snarasta í menninguna aftur.

Í lestinni heim sátu hjón frá Norwich með 12 ára son sinn með sér við hliðina á okkur og það var eitthvað verið að spjalla.  Maður gat ekki annað en dáðst að þessu liði, ársmiðahafar hjá Norwich og fara á mjög marga útileiki líka.  Þau þurftu að taka tvær lestir sem hvor um sig tók rúma tvo tíma, aðra leiðina!  Í grunninn tók t.d. þessi leikur þau allan laugardaginn og til þess eins að horfa á sína menn skíttapa, þeir fengu held ég einhver tvö hálffæri í öllum leiknum.  Í vagninum okkar var sjoppan staðsett, þar sem hægt var að kaupa veitingar.  Þegar lestarferðin er eitthvað á veg komin birtist ungur maður í vagninum okkar, merktur Norwich frá toppi til táar.  Hann vakti svo sem enga athygli hjá mér enda góður slangur af mannskap í gulum og grænum fötum í lestinni.  Hjónin frá Norwich tóku hinsvegar kipp í sætinu og í ljós kom að þarna var mættur leikmaður Norwich, Pilkington að nafni.  Ég var nú ekki alveg að kveikja í upphafi en einn af samferðarmönnum mínum rifjaði það upp að þessi drengur skoraði víst sigurmark Norwich á móti Manchester United fyrr á tímabilinu.  Það má sjá -HÉR- til upprifjunar.  Það kom svo í ljós að einhverjir 4-5 leikmenn Norwich voru í lestinni.  En stemmingin varð svo ansi sérstök þegar fór að hvissast út að sjálfur Steven Gerrard, leikmaður Liverpool, væri líka í lestinni.  Ég verð að viðurkenna að ég var ekki alveg að kaupa það til að byrja með, hvað í andskotanum svona kappi væri að dröslast í almenningssamgöngum, tala nú ekki um í fullri lest af fótboltabullum.  En þegar hluti af ferðafélögum mínum voru búnir að rölta fram í Saga Class vagninn og staðfesta að þarna væri kappinn þá gat ég ekki annað en tékkað á þessu.  Eftir að hafa labbað í gegnum endalaust af vögnum þá var komið í lokavagninn og eftir að hafa labbað framhjá þessum áðurnefnda hluta Norwich-liðsins, sem ég þekkti nú hvorki haus né sporð á, þá sat Hr. Liverpool þarna innan um einhverjar stífmálaðar guggur og var frekar var um sig.  En ég lét mig samt hafa það enda þénaði hann líklega meira á þessum rúmum tveimur tímum sem lestarferðin tók heldur en ég næ að nurla saman á heilu almanaksári.  Tók í spaðann á honum og lét fylgja sögunni að ég væri frá Íslandi en fór ekkert út í hverja ég styddi í enska boltanum.  Kappinn var ekki til í myndatöku á þessum tímapunkti, en sagðist vera meira en klár í það þegar lestarferðinni lyki.  Ég var nefnilega svo mikið að fara hitta hann þá, eða þannig.  En hann var alveg kurteis og allt það, helst að D&G guggurnar væru með hálfgerða skeifu yfir þessum stöðuga straumi af fólki.  Ég stoppaði nú aðeins í þessum vagni, átti m.a. spjall við Breta sem hafði komið til Íslands í dýrari týpuna af steggjapartýi fyrir einhverjum árum.  Á meðan ég sat þarna komu einhverjir á röltu þarna þannig að eitthvað þurfti Stevie G að spjalla við gesti og gangandi.  Ég ákvað samt að láta duga að hafa tekið í spaðann á kappanum, myndin verður að bíða þangað til næst.

Á sunnudeginum var svo síðari leikurinn, Chelsea - Arsenal á Brúnni.  Hádegisleikur en stutt að fara af hótelinu.  Mikil stemming í loftinu enda tvö stór Lundúnarlið.  Leikurinn endaði með 2:1 sigri heimamanna, flottur leikur.  Annar kóngur á markaskónum af vítalínunni, Lampard sjálfur, það má sjá -HÉR-.  Einhverjir Arsenal aðdáendur sátu fyrir ofan okkur, Chelsea megin í stúkunni, en þeir komu upp um sig með því að fagna þegar Walcott minnkaði muninn og allt varð vitlaust.  Her öryggisvarða mætti með það sama og henti þeim út.  Í kjölfar látanna voru Chelsea stuðningmenn farnir að rífast líka, einum fannst greinilega dræmt tekið undir þegar hann reyndi að starta hópsöng með lagi sem hófst: "Stand up if you hate Tottenham...", svona eitthvað annarra-Lundúnaliða-diss.  Það endaði með því að honum var líka hent út á bílastæði.  Hérna erum við að tala um að ekki nokkur hræða var farin að láta sig hverfa snemma í þessum leik, þ.e. ekki nema þeim sem var hent út.

Eftir leikinn var húrruðum við okkur á næsta pöbb til að taka Tottenham - Manchester United á skjá.  Það höfðu reyndar verið smá pælingar um að reyna að skipta út Chelsea - Arsenal miðunum og reyna að fara í staðinn á White Hart Lane en eftir einhverjar eftirgrenslan þá voru of mikið af "ef" og "kannski" í þeirri heildarmynd.  Enda hefði maður víst þurft að bíta fast í handabakið á sér ef maður hefði þurft að sitja meðal Tottenham aðdáenda og horfa á þá skora þetta jöfnunarmark þeirra í uppbótartíma. 

Núna fer ég að tína tölfræðina mína saman, enska-fótbolta-leikja-brölt.  Ég held að það hafi verið áramótaheit fyrir 2012, en ennþá er ég ekki byrjaður að grafa þetta allt upp.  Þetta hlýtur að vera komið í einhverja 10 leiki eða svo.

Ég ætlaði nú að skreyta þennan pistill með nokkrum fátæklegum myndum en því miður tók 8 ára gamli MacBook Pro-inn minn upp á því að hætta að virka núna um helgina, skömmu eftir að ég var búinn að hlaða inn á hana nokkrum myndum.  Ef guð og lukka lofar, ásamt starfsmönnum verkstæðisins hjá Epli.is, fer hún í gang aftur og ég get hent inn smá myndasýningu í kjölfarið.

Ég myndi samt ekkert vera að bíða eftir myndinni af mér og Gerrard...

miðvikudagur, janúar 23, 2013

Ferming nr. 1

Jæja, þetta er ekki nokkur frammistaða.  Tæpar 3 vikur síðan stórviðburður var og ekki bofs á þessum miðli fyrr en seint um síðir.

Stórviðburður já, frumburðurinn var fermdur þann 6. janúar síðastliðinn, á þrettándanum.  Ekki hefðbundinn tími en stundum er allt í lagi að hugsa út fyrir kassann og fylgja ekki bara straumnum eins og hinir.  Ísak Máni fór að mæta til prestsins í haust eins og lög og reglur gera ráð fyrir á þessum aldri og allt leit eðlilega út.  Við vorum farin að sirka út fermingardaginn 7. apríl þegar karlinn fékk allt í einu hugmynd.  Villi og co á landinu um áramótin (mínus Tinna, sem var sárt saknað) og því ekki að reyna að ná eins góðri heildarmætingu og hægt væri í þennan viðburð þótt það þýddi smávægilegar tilfæringar?  Ég fékk staðfestan brottfaratíma hjá Malaví genginu og hélt með það til prestins til að sjá til hvort hann væri tilkippilegur í smá snúning á þessu.  Já, hann var svo sem alveg að kaupa mín rök en gat þó skiljanlega ekki kvittað undir það að fermingarfræðslan frá áramótum og fram undir vorið væri óþarfi.  Var því samið um það að drengurinn yrði að klára alla sína messu- og utanbókarlærdómsskyldu fyrir áramót og fengi svo að fermast 6. janúar en á móti yrði að klára fermingarfræðsluna með hópnum.  Eftir að þetta tilboð var lagt undir Ísak Mána, sem var meira en klár í þetta, var kvittað undir samninga.

Ísak Máni og Gísli Jónasson prestur

Fermingin sjálf var mjög fín.  Fáir í kirkju og við gátum bara mætt með þá sem við vildum og mannskapurinn plantaði sér bara á fremstu bekkina tvo eins og konunglegur aðall.  Þetta var allt á persónulegum nótunum en eins og menn geta getið sér til um þá var hann einn að fermast þennan dag.  Mamman og pabbinn fengu sitt hlutverk í upplestri á ritningarlestri svona til að poppa þetta upp.  Eftir góðan og rúmlegan klukkutíma var haldið niður í vinnu hjá undirrituðum en þar var veislan haldin.  Mæting var alveg hreint fín, um 50 manns eins og ráð var gert fyrir.  Eftir salt- og reykjarsmurningu síðustu dagana þarna á undan var talið réttast að bjóða upp eitthvað léttara og var kjúklingasúpa með mexíkönsku yfirbragði fyrir valinu, ásamt einhverjum kjötbollum og lambapottrétt svona ef menn legðu ekki í súpuna.  Eftir var súkkulaðikaka með frönsku ívafi og kaffi.

Held að þetta hafi tekist bara bærilega, a.m.k. var ekki hægt að fá annað upp úr fermingardrengnum og gaman að hitta marga ættingja sem var komið alltof langt síðan síðast. 

Súpan þótti vel heppnuð
Og kakan var ekki síðri
Fermingardrengurinn
Ekki á hverjum degi að þetta lið er á sama stað