Boltaferð með vinnufélögunum

Þá er maður kominn heim eftir breska fótboltaferð, get víst ekki kallað þetta vinnuferð en við erum sex saman úr vinnunni sem skruppum út.  Höfum gert þetta nokkrum sinnum áður, ekki alltaf á sömu vellina, en núna var ferðinni heitið til Manchester.  Tókum pakka í gegnum íslenska klúbbinn og nutum fararstjórnar Sigga Hlö.  Flogið var út á föstudeginum og fór sá dagur í almennt chill, einhverjir skutust í búðir á meðan aðrir fóru á knæpurölt í æðislegu veðri.

Á laugardeginum var farið á leik, Manchester United tók á móti West Ham.  Fjórða skiptið sem ég fer á Old Trafford og alltof langt síðan síðast.  Við skelltum okkur á Bishops Blaize fyrir leik, og það verður að segjast að það er stór partur af þessu, a.m.k. hvað mig varðar.  Á þessu brölti þessa hóps þá höfum við alltaf reynt að finna "bullubarinn" þar sem sungið er.  Kannski er ég svona ofureinfaldur en hvernig er ekki hægt að hrífast með?:

Rugl flott sæti, sátum í fjórðu röð frá grasinu, þvílík steypa.  Manchester vann 2:1, Rooney með rautt og ansi stíf pressa í lokin.  Manni leið ekkert rosalega vel þegar West Ham héldu að þeir væru búnir að jafna en sem betur fer var rangstæða dæmd.  Fyrsti leikur Paddy McNair í vörninni, hendi þessari staðreynd hérna inn svona ef þetta reynist verða einhver hetja með tímanum.  Held samt frekar að ef einhver nennir að lesa þetta eftir einhver ár þá muni sá hinn sami spyrja sig:  Who?
Stoppuðum á einum pöbb á næsta horni áður en við tókum lítið rölt í gegnum Megastore-ið, ég sat hjá að strauja kortið í þetta skiptið enda nokkuð sáttur með asísku búningasendinguna sem ég hafði pantað fyrr í haust.

Við upphaf leiksins

Van Persie og Rafael

Karlinn fyrir utan

Á sunnudeginum var ekki slegið slöku við.  Nánast engir leikir í boði en við höfðum tryggt okkur miða á þann sem var í boði, W.B.A. vs Burnley.  OK, viðurkenni að þetta hljómar ekki uppfullt af kynþokka en við reyndum að gera sem best út úr þessu.  Kostaði okkur lestarferð til Birmingham og svo vorum við búnir að tryggja okkur VIP miða á The Hawthorns, heimavöll W.B.A.  Þar var eldað ofaní okkur 3ja rétta matseðill sem slapp fyrir horn, ekkert mikið meira en það.  Við veltum talsvert fyrir okkur hverjir væru á borðunum í hringum okkur og síðar kom í ljós að megnið að því voru einhverjir styrktaraðilar.  Daninn á næsta borði virtist reyndar vera talsvert vinsæll og það kom svo í ljós að þar var á ferðinni markvörðurinn Brian "The Beast" Jensen sem gerði garðinn frægan með báðum þessum liðum.  Hóf ferilinn á Englandi með W.B.A. áður en hann fór yfir til Burnley þar sem hann spilaði í einhver 10 ár eða svo.  Er svo að spila með Crawley Town um þessar mundir.  Rámar aðeins í kauða en kom honum ekki fyrir mér þarna á staðnum.  VIP miðarnir tryggju okkur líka bólstruð sæti á fínum stað en mikið ósköp var ég hrifinn af þessum ca 26.000 manna velli.  Eitt svona stykki er nákvæmlega það sem Ísland þarf.  Heimamenn unnu 4:0 og tóm gleði í gangi.  Eftir leik voru eitthvað af þessu styrktaraðilaliði leyst út með gjöfum og einn leikmaður liðsins, Youssouf Mulumbu, mætti á svæðið og hélt smá tölu eftir leikinn.  Sá hafði reyndar ekki verið með sökum meiðsla held ég, annars þekkti ég ekki haus né sporð á þessum ágæta manni.  Þá var lítið annað að gera en að koma sér út á lestarstöð og koma sér aftur til Manchester.

Digital er ofmetið

Ótrúlega skemmtilegur völlur

Hinn ágæti Mulumbu

Heimferðardagur á mánudeginum, mikið ósköp var þetta gaman.

Stjarnan - Inter 0:3

Garðabæjarklúbburinn var búinn að fara á kostum í frumraun sinni í Evrópukeppninni og voru komnir í umspil um sæti í riðlakeppni Evrópudeildar UEFA.  Þar dróust þeir geng ekki minni mönnum en Internazionale frá Ítalíu.  Sigurvegara Meistaradeildarinnar frá 2010, reyndar var ekki kjaftur eftir frá þeim hóp og nafnalisti liðsins hefur oftar en ekki verið meira sexy.  Ætli Nemanja Vidic sem var að byrja sitt fyrsta tímabil með ítalska klúbbnum eftir mörg gæfurík ár hjá Man Utd, hafi ekki verið með þekktari nöfnum þarna.  Spenningur meðal almennra knattspyrnuáhugamanna á Íslandi var þó talsverður og þegar í ljós kom að í forsölunni meðal ársmiðahafa Stjörnumanna sem máttu kaupa ótakmarkað af miðum fóru einhverjir 6.000 miðar sem þýddi að eftir voru tæplega 4.000 sæti á Laugardalsvellinum þegar aðrir landsmenn fengu tækifæri til að versla sér miða.  Það þýddi ekkert annað en að vera klár í tölvunni þegar miðasalan á netinu hófst um morguninn og hafðist það með smá herkjum að næla sér í nokkra miða, alveg út í enda stúkunnar.  Enda seldist upp á rúmu korteri eða svo.

Ég náði miðum fyrir mig, Ísak Mána, Loga Snær og Nick, félaga hans Ísaks, alveg út við endann á annarri stúkunni.  Milt og gott veður og allt í toppmálum.  Mikið hefði ég nú viljað að þetta hefði verið mínir menn í Roma.  Kannski næst.

Góðir í stúkunni

Ég á endanum, hinir í mynd fengu víst ekki miða

Á góðri stund í Grundarfirði 2014

Við vorum mætt í fjörðinn þessa síðustu helgina í júlí á bæjarhátíðina eins og venjulega.  Þetta var víst í sextánda sinn sem hátíðin er haldin og maður hefur náð þeim flestum, man í raun ekki eftir ári þar sem ég var ekki á svæðinu en minnið mitt er nú langt frá því að vera skothelt.

Lágstemmt í ár, sem var bara ljómandi fínt.  Maður er búinn að sjá þetta flest, frá því að Bylgjulestin með öllu sínu hafurtaski var á svæðinu og svo yfir í svona minni útgáfu.  Ágætisveður, hélst þurrt sem verður að teljast kostur þetta sumarið.  Enn hangir Ísak Máni, á 16. ári, með gamla settinu og yngri bræðrunum tveimur.  Ótrúlega er ég ánægður með það, er á meðan er. 

Froðupartý-ið er farið að með því vinsælla

Hver er hvað?

Logi Snær á sundi

Góður svipur

Lokaskolið er alltaf svo kalt

Daði Steinn að verða klár í skrúðgöngu

Snillingarnir þrír

Stærstur - stærri - stór

Í bústað

Á einhvern ótrúlegan hátt náði ég að tryggja okkur sumarbústað í viku í gegnum VR.  Reyndi þetta í fyrra og átti aldrei sjéns þá.  Fékk endalausar villumeldingar þegar ég var að reyna að bóka enda allir að reyna þetta á sama tíma, þegar opnaði fyrir úthlutun.  Sömuleiðis er maður búinn að heyra af fólki sem hefur reynt í fleiri ár án þess að hafa nokkurtímann fengið neitt. 

En það gekk s.s. upp hjá okkur í þetta sinn og við náðum að bóka viku í Miðhúsaskógi á Suðurlandinu núna í júlí.  Ekki hægt að segja að við höfum verið beint heppin með veður, einhver úrkoma alla dagana en þess á milli var milt og gott veður.  En engin sól hinsvegar.  Logi Snær fékk einhver ofnæmisútbrot sem við þorðum ekki annað en að láta athuga út á Selfossi, kostaði okkur reyndar tvo bíltúra þangað en við notuðum bara tækifærið og chilluðum þar.  Annars fínn bústaður og allt í toppmálum hvað það varðar.  Alltaf gott að skipta aðeins um umhverfi.

Hoppudýna bara skemmtilegri svona blaut

Þreyttir

Flottir í potti

Huppuís á Selfossi

Haglél í smá stund...

Spilastund

Daði Steinn og hugleiðingar um skinkur

Sá fimm ára:  „Pabbi, mig langar í rúnstykki með smjöri, osti og skinku.“

Pabbinn:  „OK, ég skal græja það fyrir þig.“

Smá þögn.

Sá fimm ára:  „Skinka... það er eitthvað svo skrítið.  Það er ekki hægt að gera neitt ef maður er skinka.“

Veit ekki hvernig þessi brandari eldist en til útskýringar þá segir slangurorðabókin:  "Stelpur sem mála sig mikið, nota brúnkukrem eða fara í ljós, lita hárið sitt og klæða sig í þröng föt"

Held að hann hafi ekki verið með þessa tengingu í huga en mér fannst þetta sniðugt.

VÍS mót Þróttar 2014

Staddur á dag á fótboltamóti í Laugardalnum, VÍS mót Þróttar.  Svolítið síðan síðast, þ.e. á fótboltamóti yfir höfuð.  Logi Snær hefur ekki verið að æfa fótbolta líklega síðan sumarið 2012 og maður því einskorðast við körfubolta- og fimleikamót síðustu misseri.  Allra veðra von á Íslandi er ekki eitthvað sem ég hef saknað við fótboltamótin en þetta slapp fyrir horn í dag.  Rigning á köflum en þakið á stúkunni á gervigrasvellinum í Laugardalnum var að gera heilmikið fyrir okkur.  Öll fjölskyldan á svæðinu og hvað það varðaði þá slapp þetta líka tímalega séð, þetta var svona temmilega langt áður en Daði og Ísak voru orðnir leiðir á þessu hangsi.

Logi var flottur í dag, spilaði einn leik í marki og þrjá sem útileikmaður.  Var reyndar frekar fúll yfir því hversu mikið hann var látinn spila sem aftasti varnarmaður og þar var ekki vel séð ef menn fóru fram yfir miðju.  Sem er ekkert rosalega vinsælt þegar maður er 10 ára og er að spila fótbolta.  Hann er í 6. flokki og stóra sumarmótið er í Vestmannaeyjum núna í lok júní.  Kappinn er bara nýbyrjaður að æfa aftur og það hefur nú ekki komið til raunverulegrar umræðu um að hann sé að fara þangað.  Kemur allt í ljós.

Tilþrif í markinu

Íslandsmeistarar 2014

Ísak Máni og félagar í 9. flokki létu tiltölulega nýlegan bikarmeistaratitil ekki nægja heldur náðu að tryggja sér stóru dolluna á dögunum.  Þurftu fyrst að etja kappi við Njarðvík í undanúrslitum áður en þeir kæmust í úrslit.  Þeir náðu að vinna þá 60:40 í Seljaskólanum, og eftir að hafa tapað bæði bikarúrslitaleiknum og undanúrslitunum í Íslandsmótinu fyrir ÍR þá held ég að það verði eitthvað lítið um jólakort frá Njarðvík upp í Breiðholtið þessi jól.

Úrslitin voru spiluð í Smáranum í Kópavogi og þar var Keflavík andstæðingurinn.  Keflvíkingarnir hafa verið ógnarsterkir í gegnum þessi ár en hafa aðeins verið að slaka á klónni.  En gríðarlega öflugir samt, til að hafa það á hreinu.  ÍR-ingar byrjuðu leikinn vel og voru yfir í hálfleik 35:26.  Keflvíkingarnir voru þó á því að vera ekkert að yfirgefa svæðið án baráttu og náðu að jafna í upphafi fjórða og síðasta leikhluta.  Útlitið var svo orðið svart fyrir ÍR, 4 stigum undir þegar lítið var eftir og 2 stigum undir þegar 11 sekúndur voru eftir og Skúli á vítalínunni fyrir ÍR.  Fyrra vítið fór ofaní en ekki það síðara, Hákon náði rándýru sóknarfrákasti en þurfti að hnoðast út í teig meðan leikurinn var að fjara út.  Hann tók skotið sem hitti ekki hringinn en Halli sá í hvað stefndi og greip blöðruna í loftinu og smellti henni ofaní um leið og klukkan gall.  Þakið ætlaði af kofanum og maður hefur aldrei orðið vitni af öðru eins.  Dómarar leiksins tóku sé það bessaleyfi að kíkja á upptöku af síðustu andartökunum, bara til að fullvissa sig um að sigurkarfan hafi verið skoruð áður en leiktíminn rann út.  Sem var niðurstaðan og þetta sem var nánast eins og lygasaga var bara engin lýgi.

Hérna er myndband sem tekið var upp á leiknum og m.a. lokaandartökin, magnaður skítur:

Ísak Máni fékk sínar mínútur, náði nú ekki að setj´ann en sem fyrr var fínn í því sem er ætlast af honum.  Menn munu koma með að muna þetta það sem eftir er, frábær endir á glæsilegum vetri.

Rosaflottur dagur, margfalt fleiri í stúkunni ÍR-megin, hluti af meistaraflokki liðsins mætti á svæðið og stór hópur af öðrum velunnurum.  Fyrsti Íslandsmeistaratitill ÍR í körfu síðan 1998 eða 1999, rétt þegar þessir guttar voru um það að skríða í heiminn.  Rosalega flottir strákar, ekki bara á körfuboltasviðinu heldur almennt góður hópur.  Það verður vonandi gaman að fylgjast með þeim eitthvað áfram.

Einbeiting

Þessi vildi ekki ofaní

Einlægur fögnuður

Sigurhringur

Meistari

Íslands- og bikarmeistarar 2014

Tölfræði leiksins

Úr númer 32, í númer 32, í númer 32

Eftir að við, lengst af hjónaleysin, rugluðu saman reitum upp á Akranesi, seint á síðustu öld, þá höfum við búið á nokkrum stöðum en þó kannski ekki neitt rosalega mörgum, miðað við að einhverjir fyndist þetta vera rosalega mörg ár.
Fyrsta formlega samlífið var upp á Akranesi, á heimavistinni hjá FVA en það fékkst í gegn eftir að við skiluðum inn undirskrifuðum viljayfirlýsingum frá foreldrum og forráðamönnum okkar þar sem þessi ráðahagur var samþykktur.  Þetta var þarna um haustið 1994 eða eftir áramótin 1995.  Undirritaður fékk svo ekki lengur inn á heimavistinni á haustönninni 1995 þar sem formlega átti ég að vera búinn með mína skólagöngu en skiptin frá Laugarvatni yfir á Akranes töfðu karlinn aðeins, misræmi úr bekkjarkerfinu yfir í áfangakerfi var ekki að gera neitt sérstakt fyrir mig þegar viðkomandi skólar voru að meta karlinn.  En við leigðum okkur þá risloft út í bæ á Akranesi, á Vesturgötunni nánar tiltekið, Vesturgata nr hundrað og eitthvað.  Sigga fer svo út sem au-pair til USA í ársbyrjun 1996 en ég fer í Grundarfjörðinn og fer á sjó og tek síðustu tvo kúrsana utanskóla.  Ég byrja í HÍ um haustið 1996 og fæ inni hjá Magga og Bíbí, því mikla heiðursfólki, í Baugatanga 7.  Sigga kemur svo heim fyrir jólin það árið og við fáum að vera í Baugatanganum á meðan við bíðum eftir íbúð á Stúdentagörðunum.  Þar fáum við inn í nýrri íbúð líklega haustið 1997, í Eggertsgötu 32.  Búum þar þangað til ljóst er að frumburðurinn er væntanlegur og hlutafall mitt hvað vinnu og skóla varðar var sífellt að aukast, skólanum í óhag.  Göngum frá kaupum á íbúð í Eyjabakka 32 í ársbyrjun 1999 og flytjum inn í apríl sama ár.

Síðan hafa liðið fjölmörg ár.  Og á þeim árum, sérstakalega hinum síðari, tók maður stundum tímabil þar sem fasteignasíður blaðanna hafa verið meira lesin en öðrum stundum eða fasteignir.is urðu oft hluti af reglulegum netrúnti.  3-4 sinnum fórum við að skoða íbúðir með mismiklum áhuga en einu sinni urðum við það áhugasömu að við fórum að ræða tölur við fasteignasalann.  Þá ákvað eigandinn þó að hætta við sölu þannig að það fór aldrei lengra.  Þetta var um þetta leyti ársins fyrir ári síðan og maður varð smá svekktur að þetta fór ekki lengra.

Það svo kom boltanum af stað aftur var símtal frá fyrrverandi samstarfsmanni mínum sem var að hefja sinn fasteignasalaferil.  Hann hafði persónulega verið staddur í þessum pakka fyrir rúmu ári eða svo og ég hringdi í hann þegar ég var í mínum pælingum fyrir ári þannig að hann vissi að ég var eitthvað að spá í að hugsa mér til hreyfings.  Hann var sem sagt að leita sér að mögulegum sölueignum og bað mig um að hugsa þetta í nokkra daga.  Í kjölfarið kíkti ég á netið, svona aðeins til að sjá hvað væri í boði þann daginn því ekki selur maður án þess að hafa eitthvað plan hvert maður sé að fara.  Þar sá ég parhús upp í Seljahverfi sem var til sölu, innan þess verðramma sem ég taldi mig mögulega ráða við og fyrsti kostur var alltaf að halda sig við póstnúmer 109.  Að auki var auglýst opið hús þannig að við ákváðum að kíkja, upp í Kögursel 32.  Okkur leist svona vel á að við ákváðum að setja allt í gang með Eyjabakkann, hvort við gætum selt hann áður en Kögurselið seldist.  Það var því allt sett á fullt, Eyjabakkinn var settur á sölu á netið á fimmtudagskvöldið 7. nóvember 2013 og jafnframt auglýst að það yrði opið hús nk sunnudag, 10. nóvember.  Á sunnudeginum gerði þetta líka vitlausa veðrið með snjókomu og okkur leyst ekkert á blikuna, héldum jafnvel að það myndi engin koma að skoða.  Fór þó svo að 8 pör mættu á svæðið, misáhugasöm eins og gengur og gerist.  Fengum þó tvö tilboð strax eftir helgina, annað var nóg gott að við töldum.  Samþykktum það og gerðum tilboð með það sama í Kögurselið.  Það hafðist í gegn og því á réttri viku frá því að við settum Eyjabakkann á sölu var hann seldur og Kögurselið keypt.  Við vorum með eitthvað plan B, tvö raðhús í Fellunum voru á sölu og svo var einhver möguleiki á einhverju upp í Grafarvogi en þetta var okkar langfyrsti kostur og í raun það eina sem við ætluðum okkur, það átti bara að láta þetta ganga upp.

Flutningarnir gengu þokkalega fyrir sig.  Ég tók mér frí í nokkra daga og það tók okkur rúma viku frá því að við fengum Kögurselið afhent, um mánaðarmótin janúar/febrúar þangað til að við skiluðum lyklunum af Eyjabakkanum.  Þetta var helv... törn en við máluðum nánast alla Kögurselið áður en við fluttum inn og mikið ofboðslega var mikið af drasli sem við vorum búin að sanka að okkur öll þessi Eyjabakkaár.

Nú erum við s.s. búinn að vera í Kögurselinu í rúma 3 mánuði og líkar rosalega vel.  Höfum verið mjög róleg í að koma okkur fyrir, þ.e. bílskúrinn en ennþá fullur af kössum með einhverju dóti sem enginn virðist sakna á þessum tímapunkti.  Þó búið að græja eitt stykki forstofuskáp, trampólín komið út í garð og nokkur mál komin á teikniborðið.  Allir sáttir og það er fyrir öllu.

Nýji kofinn - nr 32 eins og venjulega

Sveitaferð í Kjós

Við tókum bíltúr í sveit, ekki alltof fjarri borginni, í dag.  Ferðinni var heitið á Valdastaði í Kjós en þar búa afi og amma hans Markúsar Orra, sem er besti vinur hans Daða.  Við tókum þennan bíltúr líka í fyrra, líklega í maí en þá kom Ísak Máni reyndar ekki með.  Núna bættist ekki bara Ísak Máni við heldur vorum við bæði með Heklu og Steinar þannig að öll 7 sæti bílsins voru þétt skipuð.  Við fengum aðeins að kíkja inn í fjósið og fjárhúsin áður en vöflukaffið var græjað út á pallinum.

Uppselt í sæti

Logi Snær

Hekla og Daði

Gleði í fjárhúsunum

Daði Steinn

Steinar Ingi

Logi Snær

Daði Steinn

Hekla

Markús og Daði

Daði Steinn

Logi Snær

Logi Snær

Í fjósinu

Ísak Máni í góðum gír

Hent í eina dýra selfie

Steinar Ingi á pallinum

Vöflukaffi á pallinum

Páskarnir í ár

Vorum heima þetta árið.  Höfðum ráðgert að kíkja eitthvað í Grundarfjörðinn en leiðindarveður hjálpaði okkur við að taka ákvörðun um að sitja heima.  Fimm manna fjölskylduviðauki við Smiðjustíg 9 sem kæmist mjög takmarka út að viðra sig var ekki spennandi tilhugsun.  Í staðinn voru endurrifjuð kynni við Breiðholtslaug, fyrstu sundferðirnar á þessu ári farnar, orkulosun var stunduð í íþróttahúsinu í Breiðholtsskóla þegar páskaeggin voru farin að velta út úr eyrunum á mannskapnum á páskadag, svo eitthvað sé nefnt.

Fínt stöff en rútínan verður líka góð.

Allt fundið - undirritaður var by-far lengst að finna sitt stöff

Daði Steinn sáttur

Kjamms, kjamms...

Logi Snær eggjalausi - fékk riflegt bland í poka í staðinn