Fjörusteinar og fiskabúr vs. Nokia 5110

Er búinn að vera frekar slæmur í bakinu síðan í sumar, veit ekki alveg hvort þetta kallast skúringarmeiðsli en allavega var þetta þannig að ég vaknaði frekar slæmur daginn eftir að hafa verið að skúra heima hjá mér. Það má alveg færa rök fyrir því að ég hafi ekki verið í æfingu. Þetta hefur verið þannig að ég vakna alveg ónýtur á morgnanna en verð svo betri þegar ég fer að hreyfa mig. Maður fór svo til læknis sem henti í manni verkjalyf og lét svo fylgja: “Komdu aftur ef þú sérð ekki mun á þér eftir 10 daga - 2 vikur”. Tíminn leið og maður taldi sér trú um það að þessi vika væri betri en sú síðasta o.s.frv. Annars var þetta ekkert að hamla mér í þessu daglega lífi, ég missti ekkert úr vinnu og gat svona stundað minn fótbolta þótt að ég fyndi að ég væri ekki alveg heill. Svo gerðist það í síðustu viku að ég er í fótbolta og finn talsverðan verk í seinni hlutanum á tímanum og daginn eftir... úff. Þegar ég vaknaði daginn eftir þurfti ég næstum því að kalla á Siggu til að klæða mig í sokkana! Ég sá að þetta þýddi ekkert, nú væri kominn tími á aðgerðir. Ég var búinn að fara þessa hefðbundnu læknaleið svo þá var bara að fara í kírópraktorinn a.k.a. hnykkjari. Það er nokkuð sem ég hafði prufað áður með svona ágætisárangri. Sá hafði hins vegar ekki tekið neinar myndir af bakinu á mér eða neitt svoleiðis en núna var ég ákveðinn í að fara til einhvers sem myndi gera það. Tengdó er hjá einum sem ég ákvað að hringja í en vissi reyndar fyrirfram að það yrði erfitt að fá tíma hjá honum. Ég lét reyna á það og komst að því að “erfitt” var eiginlega ekki nógu sterkt lýsingarorð. Ég gæti komist að í febrúar (þó 2006) en þar sem sú sem svaraði í símann var ekki komin með tímaplan fyrir febrúar þá þyrfti ég að hringja aftur í lok þessa mánaðar til að geta fengið tíma í febrúar! Hóf ég þá smá raunarsögu og fór að ýja að því að ég gæti alveg verið á svona stand-by ef það losnaði einhver tími með stuttum fyrirvara. Símadaman lét ekki slá sig út af laginu og hafði greinilega heyrt þetta allt saman áður en gerði mér það ljóst að jú, það væri biðlisti fyrir þá sem að þyrftu lífsins nauðsynlega að komast að, en sá listi væri orðinn svo langur að hún væri eiginlega hætt að taka niður nöfn á hann. Til að rjúfa þögnina sem myndaðist mín megin á línunni þá bauðst hún til að gefa mér nafnið á öðrum hnykkjara sem að tæki myndir ef það væri það sem ég væri að spá í. Ég tók það fegins hendi og fékk tíma hjá honum í dag sem sagt (ég neita að hugsa um það af hverju ég fékk tíma hjá þessum í dag en hefði þurft að bíða fram í febrúar hjá hinum).

Reynsla mín af hnykkjurum er, eins og fram kom áðan, ekki mikil en var fyrir daginn í dag bundin einum manni. Flottur karl með mjög einfalda umgjörð svo ekki sé meira sagt. Engin símadama, sér sjálfur um allar sínar bókanir í gegnum Nokia 5110 símann sinn. Engin kortaviðskipti, komir þú vopnaður einu slíku er þér vinsamlega bent á hraðbankann sem er í sama húsi. Ef húsgögnin gætu talað hefðu þau eflaust frá einu og öðru að segja því þau líta út fyrir að muna tímann tvenna. Svei mér þá ég held að karlinn skúri sjálfur stofuna...
Þegar ég opnaði dyrnar á stofunni hjá nýja hnykkjaranum var það fyrsta sem ég sá, risastórt fiskabúr í horninu á setustofunni og risastór leðurhornsófi. Við móttökuborðið var kona sem bauð mig velkominn og bað mig um að fylla út smá spurningalista. Á gangnum inn á stofuna hjá honum voru veggljós neðarlega á veggnum sem lýstu því vel upp einhverja fjörusteina sem voru meðfram veggnum inn ganginn. Svo kom hnykkjarinn sjálfur, ungur maður eins og klipptur út úr tískublaði. Hann vísaði mér inn á stofuna sem leit mjög vel út, við ræddum aðeins um bök og hryggjarsúlur en að því loknu var mér vísað á annað herbergi þar sem ég fékk slopp og allt var voða “hipp og kúl”. Á þeim tímapunti var mér það ljóst að það hafði verið sterkur leikur hjá mér að fara í hreina sokkar áður en ég kom, mjög sterkur. Niðurstaðan hjá þessum ágæta manni var sú að neðstu hryggjarliðirnir hjá mér eru svolítið framarlega, sem geta valdið bólgum og gera það að verkum að ég er eins og ég er. En hann ætlar að taka mig í stíft prógramm næstu 4-6 vikurnar þar sem ég kem til hans svona 3svar í viku og sjá hvort það er ekki hægt að kippa karlinum í lag.

Niðurstaðan úr þessu er ekki sú að fjörusteinar og fiskabúr sé málið en Nokia 5110 sé úti. Mér fannst bara sniðugt að sjá hvað þessar tvær stofur, sem innihalda sömu starfsemina, eru ólíkar. Alveg eins og dagur og nótt. En eins og alltaf þá snýst þetta ekki um umbúðir heldur innihald, annað ekki.