Sjúklingurinn

Þetta getur verið svolítið þreytt, að vera meira og minna lasinn. Sem er svolítið sagan hans Daða þennan veturinn, og sérstaklega núna frá því í desember finnst mér. Drengurinn virðist standa sig vel í því að mergsjúga í sig allar helstu pestir og kvilla sem sveima um andrúmsloftið. T.a.m. fór drengurinn ekkert til dagmömmunnar í þessari viku sem er að ljúka og það er ekki fyrsta vikan sem fer þannig.

Ég get ekki sagt að ég fái einhver verðlaun fyrir skilvirkt langtímaminni og get því illa sagt til hvort þetta sé betra, svipað eða verra með þann yngsta miðað við þá tvo fyrri. Held ég hafi einhverntímann sagt það að líklega muni maður frekar eftir því skemmtilega heldur en hinu.


En svona var ástandið um daginn þegar Daði Steinn var ekkert spes, með háan hita og einhverja flensuútgáfuna, slæmur af astma og svona til að uppfylla tékklistann þá bættist við þetta eyrnabólga frá helvíti. Allur svefn var því vel þeginn til að hvíla litla kroppa (og reyndar hina líka), hvort sem það var seinnipart dagsins á hörðu stofuparketinu eða við önnur tækifæri.

Hér sé stemming.