Mér finnst alltaf gott þegar fólki gengur vel í lífinu, hvort sem það er fjárhagslega, líkamlega, andlega eða á einhverjum öðrum sviðum. Það hlýtur að vera gott ef fólki gengur vel, því ef mönnum gengur vel þá ætti þeim að líða vel og ég vil endilega að öllum líði vel.En það er bara samt stundum sem ég stend á gati. Fréttir bárust af því í morgun að forstjóri eins banka hér í bæ hafi grætt tæpar 400 milljónir á einu bretti með því að nýta sér svokallaðan kaupréttarsamning. Hann kaupir hluta í bankanum á rúmlega 40 millur sem hann selur svo aftur og fær fyrir það rúmlega 420 millur. Gróði upp á 380 millur. Hvað ætli þetta hafi tekið langan tíma? Korter?
Ég skil þetta alveg en samt stend ég á gati. Er ekki nóg að borga þessum mönnum einhverja fleiri tugi milljóna í árslaun? Er nauðsynlegt að gefa þeim svona smá extra fríðindi? Fást annars engir hæfir menn til að stýra bönkunum?
Spyr sá sem ekki veit.
Á ég svo bara að taka þá staðreynd í ósmurðan afturendann að ef ég vil taka 15 milljónir í lán til að kaupa mér nýtt hús þá verð ég búinn að borga einhverjar 60-70 milljónir í bankann aftur þegar ég verð búinn að borga lánið?
Stundum líður mér eins og asna.
1 ummæli:
Hann er af Skaganum... dugar það ekki?
Skrifa ummæli