Reykjavíkurmaraþonið var haldið núna í 35. skiptið í gær. Við skulum alveg vera róleg, ég var ekkert að henda mér í einhverja 42 km á hlaupaskónum. Ekki einu sinni í hálft maraþon ef út í það er farið en ég ákvað að henda mér í 10 km. Ég hef stundum hugsað þetta, að það væri nú gaman að taka þátt einhverntímann en hingað til hafði það aldrei orðið raunin. Reyndar var þetta eiginlega allt Jóhönnu að kenna, einhverntímann á síðasta ári var hún farin að væla í mér að þetta væri bara áskorun sem við ætluðum að taka, að fara 10 km í Reykjavíkurmaraþoninu núna í sumar. Ég hef ekki verið neinn hlaupari í gegnum tíðina, djöflast á hlaupabrettinu svona með reglulegu millibili en lítið annað. Man eftir að hafa skokkað nokkrum sinnum með Villa í Grundarfirði þegar hann var ágætlega öflugur í þessu, fyrir einhverjum áratugum og í minningunni tók ég einu sinni þátt í Norræna skólahlaupinu í grunnskólanum í Grundarfirði og fór 10 km en þeir voru að stórum hluta labbaðir. Þannig að ætla að hlaupa 10 km var tiltölulega nýtt fyrir mér.
Allavega, í einhverju stundarbrjálæði þá borgaði ég þátttökugjaldið í þetta 10 km hlaup bara nánast um leið og það opnaði fyrir skráningar, snemma í janúar og spáði svo lítið í það í sjálfu sér. Hugsaði þetta þannig að það væri best að hugsa sem minnst um þetta, bara skrá sig og svo áfram gakk. En þann 13. apríl, sem er auðvelt að muna af því það er afmælisdagurinn hennar mömmu, þá stóð ég upp úr sófanum og reimaði á mig skóna. Ókey, þetta var nú kannski ekki alveg svona dramantískt en 13. apríl var það samt sem ég fór að hreyfa mig, eftir meira og minna algjört hreyfingarleysi vikurnar á undan. Downloadaði einhverju Home Workout appi og byrjaði, aðallega bara til að koma mér í gang. Tók lítinn Seljahverfishring á degi tvo og hélt þessu ferli gangandi. Ákvað að það væri algjörlega nauðsynlega að skrá alla hreyfingu og bjó mér til svona lítið bókhald til að halda mér við efnið, sem virkaði mjög vel. Reyndi að blanda saman svona skokki, smá lyftingum, hjólreiðum og fór meira að segja nokkrum sinnum í sund, til að synda.
Ég ákvað að taka þá nálgun á þetta að ég ætlaði ekki að vera búinn að hlaupa 10 km fyrir þetta maraþon, heldur ætlaði ég bara að vinna með styttri vegalengdir og sigrast svo á þessum múr í hlaupinu sjálfu. Skokkaði mikið svokallaðan stóra Seljahverfishring, sem er rétt tæpur 5 km, ásamt því að skokka aðrar leiðir hérna í hringum Kögurselið en fór lengst tæpa 9 km. Fyrir mér var augljóst markmið að komast þetta á undir 1 klst, algjörlega borðleggjandi. Þegar nær dró þá var það ljóst, ef allt gengi samkvæmt plani, þá myndi það hafast en auðvitað var maður með smá hnút yfir þessu, hafði aldrei hlaupið í svona dæmi áður, mikið af fólki og ég var skíthræddur við að sprengja mig á þessu, í allri stemmingunni. Ljóst var að Jóhanna hafði önnur markmið heldur en ég, hún reiknaði með að vera lengur að þessu. En við hittumst fyrir hlaupið og ákváðum að fara saman af stað. Staðsettum okkur svona við 55-60 mínútna hópinn í startinu og veðrið var algjörlega frábært, helst að maður hefði áhyggjur að það yrði hreinlega of heitt. Leiðir okkar Jóhönnu skildu strax í upphafi og mér til andlegrar styrkingar þá var ég að hlaupa hraðar en fólkið í kringum mig. Ég var því aðallega í því að taka fram úr fólki fyrsta hlutann sem var á margan hátt gott en eftir að hyggja hefði ég líklega átt að planta mér framar í upphafi.
 |
| Mættur í mark |
Það verður að segjast að mér leið nokkuð vel í hlaupinu, fylgdist ágætlega með pace-inu og þetta gekk vel. Ég hélt að ég væri kominn í vesen þegar úrið sýndi að ég væri búinn að hlaupa í einhverjar 51-52 mínútur en þá fannst mér að ég ætti talsverða vegalengd eftir enn. Það slapp nú alveg til, ég fékk brautartímann 1 klst og 1 mínúta held ég, en flögutíminn minn (frá því að ég fór formlega yfir startlínuna og að endalínu) var 56:57, sem ég var helsáttur með. Jóhanna náði þessu á tæpri 1 klst og 30 mín.
Spurning hvað maður gerir á næsta ári.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli